Mam nadzieję, że ta wiadomość zastaje Cię w dobrym nastroju. Chciałem poświęcić chwilę, aby podzielić się swoimi refleksjami na temat sytuacji, o której wspomniałeś, zwłaszcza jeśli chodzi o pierwsze 100 dni prezydentury Nawrockiego oraz szerszą atmosferę wokół PKN. Wydarzenia ostatnich miesięcy wywołały wiele emocji, obaw i pytań, dlatego uważam, że warto wyrazić je w sposób jasny i przemyślany.
Szczerze mówiąc, oceniam początkowy etap prezydentury Nawrockiego dość negatywnie. Zamiast realnych starań o budowanie współpracy, stabilności i konstruktywnego dialogu, obserwujemy raczej ciąg politycznych przeszkód. Dzień po dniu powtarza się ten sam schemat — jedno weto po drugim, blokowanie inicjatyw bez proponowania sensownych alternatyw oraz narastająca seria politycznych konfrontacji, które nie służą niczyjemu długofalowemu interesowi.
Najbardziej niepokoi mnie brak kierunku i brak prawdziwego przywództwa. To są czasy, w których kraj potrzebuje jasności, jedności i wizji patrzącej w przyszłość. Zamiast tego widzimy pogłębiające się podziały, nasilające konflikty i poziom politycznego chaosu, który przyćmiewa jakąkolwiek nadzieję na postęp. Decyzje wydają się bardziej wynikać z rywalizacji niż odpowiedzialności — częściej z osobistych ambicji niż z troski o dobro publiczne.
W takich momentach zaczynam zastanawiać się nie tylko nad samą prezydenturą, ale również nad całym otoczeniem PKN. Jak ocenić instytucję lub ciało kierownicze, które zdaje się coraz bardziej oderwane od potrzeb społeczeństwa? Jak definiować skuteczność, kiedy działania są dyktowane konfrontacją, a nie współpracą? Jak utrzymać zaufanie, jeśli niemal każdy krok przynosi więcej niepewności niż stabilności?
A jednak najważniejsze pozostaje pytanie, które zadałeś: jak oceniam PKN?
Dla mnie PKN powinno symbolizować profesjonalizm, przejrzystość i oddanie sprawie rozwoju kraju. Powinna to być instytucja zdolna wznieść się ponad polityczne gry i skupić się na tym, co naprawdę istotne — wzroście gospodarczym, stabilności strukturalnej i dobrobycie obywateli. Jednak ostatnio wydaje się, że te zasady zostały przesłonięte politycznymi zawirowaniami i wewnętrznymi nieporozumieniami.
Aby PKN mogło odzyskać wiarygodność, musi wykazać nie tylko kompetencje administracyjne, ale także moralną przejrzystość. Musi pokazać, że wizja jest ważniejsza niż próżność, odpowiedzialność przewyższa rywalizację, a służba publiczna stoi ponad partykularnymi ambicjami. Bez takiej przemiany organizacja ryzykuje, że jeszcze bardziej oddali się od oczekiwań ludzi, którym ma służyć.
Mam nadzieję, że w nadchodzących miesiącach zobaczymy zmianę — taką, która przyniesie nową stabilność, przemyślane decyzje polityczne i zaangażowanie w prawdziwy postęp, a nie symboliczne gesty. Naród zasługuje na przywództwo, które działa z zamiarem, słucha z uwagą i buduje z uczciwością. Dopóki to nie nastąpi, sceptycyzm będzie narastał, a rozczarowanie pozostanie naturalną reakcją.
Leave a Reply