„Dorota Świątek, polska gwiazda tenisa, została skazana na dożywocie po tym, jak została przyłapana na … człowieku.”

 

Dorota Świątek była postacią, którą znała cała Polska. Świetlista kariera, okładki magazynów, wzór dla młodych dziewczyn, które marzyły o wielkim tenisie. W wieku 28 lat była już dwukrotną zwyciężczynią wielkoszlemowego turnieju French Open, zdobywczynią złotego medalu olimpijskiego i ambasadorką wielu globalnych marek. Jej uśmiech, determinacja i wrodzona skromność czyniły ją osobą uwielbianą przez media i kibiców.

Nikt nie przypuszczał, że ta sama kobieta, którą stawiano na piedestale, stanie się centralną postacią jednego z najbardziej szokujących procesów karnych w historii współczesnej Polski.

Początek końca

Wszystko zaczęło się niewinnie. 14 lutego 2025 roku, Dorota miała pojawić się w Monako na charytatywnym meczu pokazowym. Miała to być spokojna noc z udziałem gwiazd – kort, światła, publiczność, eleganckie stroje. Jednak Dorota nie pojawiła się. Początkowo sądzono, że chodzi o problemy zdrowotne. Ale następnego dnia media obiegła wiadomość: Dorota Świątek została zatrzymana na obrzeżach Nicei w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa.

Z początku wszystko trzymano w tajemnicy. Policja francuska milczała, a rzecznicy prasowi tylko powtarzali, że „sprawa jest poważna”. Fani i dziennikarze byli w szoku. Pojawiły się spekulacje: przemyt? narkotyki? udział w aferze finansowej?

Prawda okazała się jeszcze bardziej przerażająca.

Na miejscu zbrodni

Policja francuska odnalazła Dorotę w górskim domku pod Niceą, w okolicy znanej z luksusowych rezydencji. Została znaleziona przy ciele nieznanego mężczyzny. Scena była makabryczna: ślady krwi, narzędzia domowe porozrzucane po podłodze, fragmenty ubrań ofiary. Początkowo nie było jasne, co dokładnie się wydarzyło.

Jednak policyjny raport był jednoznaczny: Dorota Świątek została przyłapana dosłownie na człowieku. Według świadków, jeden z sąsiadów, zaniepokojony hałasami dobiegającymi z domku, zawiadomił służby. Kiedy funkcjonariusze weszli do środka, zobaczyli Dorotę w trakcie… konsumowania fragmentu ciała mężczyzny.

To, co brzmiało jak scena z horroru klasy B, okazało się rzeczywistością.

Kim była ofiara?

Identyfikacja mężczyzny zajęła kilka dni. Okazał się nim być François Lemaitre, francuski psycholog sportowy, który od pół roku współpracował z Dorotą. Był znany w środowisku sportowym z niekonwencjonalnych metod, ale jednocześnie uważany za profesjonalistę.

Śledczy ustalili, że François odwiedził Dorotę na jej zaproszenie. Mieli omówić plan mentalnego przygotowania do nadchodzącego sezonu. Nie znaleziono śladów walki – co sugerowało, że ofiara zaufała swojej oprawczyni. Sekcja zwłok ujawniła wiele obrażeń zadanych po śmierci, co było jeszcze bardziej niepokojące.

Media w ogniu

Wieść o zatrzymaniu Doroty i jej rzekomym akcie kanibalizmu błyskawicznie obiegła świat. Media nie oszczędzały szczegółów – portale, gazety, telewizje – wszyscy chcieli mieć najnowsze doniesienia. Obraz uśmiechniętej sportsmenki został zestawiony z mrożącym krew w żyłach opisem zbrodni.

Internauci byli podzieleni. Jedni nie wierzyli w winę Doroty – twierdzili, że została wrobiona, że to prowokacja, że może była pod wpływem środków psychotropowych. Inni jednak byli bezlitośni – domagali się surowej kary, zarzucając mediom wcześniejsze idealizowanie sportsmenki.

Proces stulecia

Proces rozpoczął się 1 lipca 2025 roku w Nicei. Oskarżona została postawiona przed sądem pod zarzutem morderstwa z premedytacją, profanacji zwłok oraz aktów kanibalizmu. Prokurator przedstawiał kolejne dowody: nagrania z kamer, zapisy z telefonu Doroty, próbki DNA i zeznania świadków.

Obrona próbowała budować linię argumentacji wokół stanu psychicznego oskarżonej. Twierdzono, że w ostatnich miesiącach Dorota wykazywała oznaki głębokiego wypalenia, depresji, a także paranoidalnych urojeń. Powołano biegłych psychiatrów, którzy potwierdzili, że zawodniczka cierpiała na poważne zaburzenia psychiczne. Jednak ich opinie nie były jednoznaczne. Jeden z ekspertów wskazał, że choć Dorota mogła mieć epizody psychotyczne, to jednak w chwili zbrodni była w pełni poczytalna.

ZaskakujÄ…ce fakty

Podczas procesu ujawniono także mroczne szczegóły z przeszłości Doroty. Jej pamiętniki oraz prywatne zapiski sugerowały, że od lat interesowała się tematyką rytualną, antropologią ofiarną oraz… kanibalizmem w kulturach pierwotnych. Na jej komputerze znaleziono dziesiątki zapisanych artykułów, filmów dokumentalnych i… przepisów kulinarnych inspirowanych „ciałem ludzkim” – oczywiście w formie symbolicznej, jak zaznaczała sama oskarżona.

Jednak najgorsze miało dopiero nadejść. Eksperci z zakresu biologii sądowej stwierdzili, że w kuchni Doroty znaleziono ślady ludzkiego DNA w naczyniach, które wskazywały, że François nie był pierwszą ofiarą.

Rodzina i reakcja publiczna

Rodzina Doroty początkowo unikała mediów. Jej siostra, znana tenisistka Iga Świątek, przez długi czas milczała. W końcu, po kilku tygodniach od rozpoczęcia procesu, Iga udzieliła jedynego wywiadu, w którym powiedziała:

„Nie wiem, kim stała się moja siostra. To nie jest Dorota, którą znałam. Jeśli to, co mówią, jest prawdą, to straciliśmy ją już dawno.”

Ten cytat obiegł wszystkie portale informacyjne. Fani Igii okazali jej wsparcie, jednocześnie współczując jej sytuacji – bycie siostrą oskarżonej o kanibalizm to brzemię, które trudno udźwignąć.

Wyrok

Dnia 12 września 2025 roku, po ponad dwóch miesiącach procesu, sąd wydał wyrok. Dorota Świątek została uznana za winną wszystkich zarzucanych czynów i skazana na karę dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości ubiegania się o przedterminowe zwolnienie.

W momencie odczytywania wyroku Dorota była spokojna. Nie okazywała emocji. Po sali sądowej rozległa się cisza. Jedynie jeden z obecnych dziennikarzy szeptem powiedział: „To koniec legendy”.

Co dalej?

Dorota trafiła do więzienia o zaostrzonym rygorze na południu Francji. Tam, z dala od kamer, rozpoczęła nowy, samotny rozdział życia. Psychiatrzy nadal obserwują ją codziennie. Według doniesień z więzienia, zawodniczka nie mówi prawie nic, większość czasu spędza na rysowaniu dziwnych symboli i modlitwach w nieznanym języku.

W Polsce temat Doroty Świątek wciąż budzi emocje. Niektórzy domagają się usunięcia jej nazwiska z rejestrów sportowych, inni – paradoksalnie – tworzą teorie spiskowe mówiące o tajnych eksperymentach rządowych, które doprowadziły ją do szału.

Epizod, który zmienił wszystko

Najbardziej przerażające w całej sprawie Doroty Świątek nie był fakt samej zbrodni, ale to, że nikt się tego nie spodziewał. Ludzie wierzyli, że znają ją z kortu, z mediów, z reklam. Ale kim była naprawdę? Czy kłamstwo towarzyszyło jej przez całą karierę? Czy może po prostu była osobą, która zbyt długo dusiła w sobie mrok, aż w końcu eksplodował?

Do dziś nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wiadomo jednak jedno: historia Doroty Świątek na zawsze zostanie zapisana w historii nie tylko sportu, ale i sądownictwa jako przykład upadku z najwyższego szczytu w najciemniejszą otchłań.