Warszawa, wczesny poranek. Media w całym kraju obiegła wiadomość, która wstrząsnęła nie tylko światem sportu, ale i opinią publiczną w Polsce. Nagłówki największych portali informacyjnych grzmiały:
„Szok DNA: Zlecono test, aby potwierdzić, czy Tomasz Świątek jest naprawdę ojcem Igi.”
Dziennikarze sportowi, którzy dotychczas skupiali się na turniejach, wynikach i triumfach Igi, teraz musieli zmierzyć się z tematem, który wymykał się granicom sportu. Sprawa nagle stała się bardziej osobista, intymna, a jednocześnie publiczna.
Iga, gwiazda światowego tenisa, była dotychczas symbolem dumy narodowej. Jej ojciec, Tomasz Świątek – były wioślarz, mentor i osoba, która miała ogromny wpływ na rozwój kariery córki – zawsze był przedstawiany jako filar rodziny. A jednak nagle pojawiła się wątpliwość, której nikt się nie spodziewał.
Pierwsze pytania pojawiły się w mediach społecznościowych.
– „Czy to możliwe, że ta cała historia to fake news?” – pytał jeden z internautów.
– „Przecież Tomasz zawsze był przy Idze, od dziecka wspierał jej tenis. Skąd takie podejrzenia?” – dodawała inna osoba.
Ale im więcej ludzi pytało, tym bardziej sprawa nabierała rozgłosu. Plotki przeradzały się w sensację, a sensacja w medialny skandal.
Okazało się, że test DNA został zlecony nie przez samą Igę, ale przez sąd – w ramach postępowania, którego szczegóły wciąż nie były jasne. Niektórzy mówili o sporze rodzinnym, inni – o domniemanym pozwie ze strony osoby trzeciej, która twierdziła, że zna „prawdziwego ojca”.
W domu rodziny Świątków w Piasecznie panowała cisza. Telefon dzwonił bez przerwy – dziennikarze, paparazzi, agencje informacyjne. Tomasz, zmęczony i zdenerwowany, odrzucał kolejne połączenia.
– „Nie będziemy tego komentować” – powtarzał.
Iga, w tym czasie przebywająca na zgrupowaniu przed kolejnym turniejem, nie mogła uwierzyć, że jej życie osobiste stało się przedmiotem publicznej debaty.
Wieczorem zadzwoniła do ojca.
– „Tato… powiedz mi, że to nieprawda. Powiedz mi, że to wszystko bzdura.”
– „Córeczko, oczywiście, że to bzdura. Ale wiesz, jak działają media. Teraz będziemy musieli to wszystko przetrwać.”
Telewizje informacyjne prześcigały się w zapraszaniu ekspertów. Psychologowie, prawnicy i dziennikarze próbowali analizować sprawę z każdej strony.
– „Test DNA to jednoznaczne narzędzie. Jeśli zostanie wykonany, odpowiedź będzie niepodważalna” – tłumaczył profesor genetyki z Uniwersytetu Warszawskiego.
– „Ale czy w ogóle powinniśmy wiedzieć o tak intymnych sprawach? Czy prawo do prywatności nie zostało tutaj pogwałcone?” – pytała znana publicystka.
Dyskusja przeniosła się do programów publicystycznych. Dla wielu ludzi stało się jasne, że nawet sportowcy światowej klasy nie mogą uciec przed sensacją i plotką.
Wieczorem, kiedy Iga siedziała w hotelowym pokoju, wracały do niej wspomnienia. Jak ojciec woził ją na pierwsze treningi, jak godzinami stał obok kortu, motywował, podnosił na duchu po porażkach.
„Czy to naprawdę mógłby być ktoś inny?” – myślała. – „Czy całe moje życie było kłamstwem?”
To pytanie nie dawało jej spokoju. Choć ufała ojcu, w jej sercu pojawił się cień wątpliwości.
Media coraz bardziej naciskały. Sponsorzy, federacje tenisowe, nawet zagraniczne portale pytały: „Kim naprawdę jest ojciec Igi Świątek?”
Iga czuła, że jej życie prywatne przestaje być jej własnością. Podczas konferencji prasowej, zamiast pytań o przygotowania do meczu, słyszała:
– „Pani Igo, czy może się pani odnieść do sprawy testu DNA?”
Wtedy po raz pierwszy straciła cierpliwość.
– „Proszę państwa, to moja prywatna sprawa. Na korcie jestem tenisistką, a nie bohaterką plotkarskiego programu. Proszę to uszanować.”
Choć Iga próbowała bronić prywatności, Tomasz znalazł się w samym centrum krytyki. Media zaczęły drążyć jego przeszłość. Ktoś odnalazł dawne zdjęcia, ktoś inny – znajomych z młodości.
– „Był wesoły, ambitny, ale też skryty” – mówił jeden z dawnych kolegów.
– „Może miał tajemnice?” – pytał inny.
Im więcej spekulacji, tym bardziej Tomasz czuł się osaczony. Wiedział, że tylko wynik testu może raz na zawsze zakończyć tę burzę.
Kilka tygodni później przyszła wiadomość, na którą czekała cała Polska. Wynik testu DNA został ogłoszony w sądzie.
Atmosfera była gęsta. Dziennikarze czekali pod budynkiem, kamery były ustawione, a komentarze internautów zalewały sieć.
Sędzia odczytał raport:
– „Badania genetyczne jednoznacznie potwierdzają, że Tomasz Świątek jest biologicznym ojcem Igi Świątek.”
Wiadomość rozeszła się błyskawicznie. Media, które wcześniej rozdmuchiwały sensację, teraz pisały:
„Potwierdzone: Tomasz Świątek ojcem Igi. Skandal zakończony.”
Iga poczuła ogromną ulgę, ale też gniew. Zrozumiała, że przez tygodnie jej rodzina była poddawana presji, której można było uniknąć.
– „Dlaczego musieliśmy przez to przechodzić? Dlaczego ktoś zniszczył naszą prywatność tylko po to, żeby sprzedać kilka nagłówków?” – mówiła w rozmowie z przyjaciółką.
Choć sprawa została zakończona, w rodzinie Świątków pozostał ślad. Iga nauczyła się, że bycie gwiazdą sportu oznacza także bycie celem dla plotek, pomówień i fałszywych historii.
Postanowiła jednak, że nie pozwoli, by ta sprawa ją złamała.
– „Nie jestem tylko bohaterką gazet. Jestem tenisistką. I to właśnie pokażę na korcie.”
Kilka tygodni później Iga wróciła do rywalizacji. Kibice przyjęli ją owacjami, skandując jej imię. Na konferencji prasowej powiedziała tylko jedno:
– „Dziękuję tym, którzy we mnie wierzyli. Reszta nie ma już znaczenia.”
Jej słowa odbiły się szerokim echem. Były świadectwem siły, która wyrastała z cierpienia, ale zamieniała się w determinację.
Historia testu DNA na zawsze pozostanie w annałach polskich mediów. Dla jednych – jako przykład przesadnej ingerencji w życie prywatne. Dla innych – jako dowód, że prawda zawsze wychodzi na jaw.
Ale dla Igi i jej ojca była to przede wszystkim lekcja: że rodzina to nie tylko biologia, lecz przede wszystkim więź, miłość i wspólna droga przez życie.
Na tarasie rodzinnego domu, Tomasz spojrzał na córkę, która ćwiczyła serwis z tą samą pasją, co zawsze.
– „Widzisz, córeczko? Na końcu liczy się tylko to, kim jesteśmy dla siebie nawzajem.”
Iga uśmiechnęła się.
– „A ja wiem jedno, tato – dla mnie zawsze będziesz moim ojcem. Bez względu na to, co mówią inni.”
