Category: Iga Świątek

Wiadomość, która obiegła cały świat tenisa z prędkością światła, zaskoczyła nie tylko kibiców, ale również zawodników, komentatorów i ekspertów sportowych. Nikt nie spodziewał się, że Iga Świątek – liderka światowego rankingu, trzykrotna mistrzyni Rolanda Garrosa i jedna z najbardziej utytułowanych tenisistek młodego pokolenia – stanie się główną bohaterką skandalu, który może zagrozić całej jej karierze.

Wim Fissette, belgijski trener Świątek, podczas specjalnie zwołanej konferencji prasowej w Warszawie, wyznał ze smutkiem, że Sąd Tenisowy wydał oficjalne postanowienie o zawieszeniu jego podopiecznej. Choć szczegóły decyzji nie zostały jeszcze w pełni ujawnione, jej skutki będą dalekosiężne.

Zaskakujący komunikat

Konferencja prasowa odbyła się w jednym z warszawskich hoteli i zgromadziła dziesiątki dziennikarzy z Polski i ze świata. Fissette wszedł na salę wyraźnie poruszony, z poważnym wyrazem twarzy. Po chwili milczenia, podczas której patrzył w kamerę, powiedział:

– Drodzy państwo, z ogromnym żalem informuję, że Sąd Tenisowy podjął decyzję o oficjalnym zawieszeniu Igi Świątek. Decyzja ta jest dla nas szokiem, jednak została już przekazana do naszej wiadomości i obowiązuje ze skutkiem natychmiastowym.

Tym krótkim oświadczeniem rozpoczął się chaos informacyjny, który potrwał wiele godzin. Media natychmiast zaczęły spekulować, co mogło być przyczyną tak dramatycznej decyzji. Czy chodziło o naruszenie przepisów antydopingowych? Nieetyczne zachowanie na korcie? A może sprawy prywatne, które wyszły na światło dzienne?

Co wiemy o decyzji Sądu Tenisowego?

Sąd Tenisowy, organ powołany do rozpatrywania spraw związanych z naruszeniami regulaminu ATP i WTA, wydał komunikat, w którym poinformowano, że decyzja została podjęta „po szczegółowym rozpatrzeniu sprawy oraz analizie zgromadzonych dowodów”. Nie podano jednak, czego konkretnie dotyczy sprawa Igi Świątek.

Z przecieków medialnych wynika jednak, że może chodzić o incydent, który miał miejsce podczas jednego z turniejów w Stanach Zjednoczonych. Rzekomo Świątek miała naruszyć zasady zachowania wobec sędziów i przedstawicieli organizacji tenisowych. Inni twierdzą, że sprawa ma zupełnie inny charakter – osobisty i delikatny – i właśnie dlatego szczegóły są utrzymywane w tajemnicy.

Reakcje świata sportu

Nie trzeba było długo czekać na reakcje innych zawodniczek i zawodników. Aryna Sabalenka, jedna z głównych rywalek Świątek na światowych kortach, napisała na Twitterze:

„Jestem zszokowana tym, co usłyszałam. Iga to jedna z najbardziej profesjonalnych zawodniczek, jakie znam. Nie mogę uwierzyć w to zawieszenie.”

Z kolei Rafael Nadal, który od lat wspiera młodych sportowców, skomentował:

„Tenis to sport pełen emocji, ale także odpowiedzialności. Jeśli Iga popełniła błąd, wierzę, że wyciągnie z tego wnioski. Trzymam za nią kciuki.”

Również Roger Federer, choć już na sportowej emeryturze, odniósł się do sytuacji:

„Zawsze podziwiałem Igę za jej spokój i opanowanie. Mam nadzieję, że poznamy pełną prawdę.”

Reakcja samej Świątek

Do momentu konferencji Iga Świątek nie zabierała głosu w tej sprawie. Jednak kilka godzin po wystąpieniu trenera, na jej oficjalnym profilu na Instagramie pojawiło się oświadczenie, które błyskawicznie rozeszło się po sieci:

„To jeden z najtrudniejszych dni w moim życiu. Dowiedziałam się o decyzji Sądu Tenisowego i choć nie zgadzam się z nią, muszę ją zaakceptować. Nie popełniłam niczego, co mogłoby zasługiwać na taką karę, ale wiem, że w tej chwili nie mogę niczego zmienić. Dziękuję wszystkim fanom za wsparcie – wrócę silniejsza.”

Słowa Igi były pełne emocji, a w komentarzach posypały się słowa wsparcia od tysięcy fanów z całego świata.

Co dalej z karierą Igi Świątek?

Zawieszenie oznacza, że Iga nie będzie mogła brać udziału w oficjalnych turniejach WTA ani reprezentować Polski w rozgrywkach międzynarodowych. Oznacza to utratę punktów rankingowych, spadek w klasyfikacji oraz poważne konsekwencje finansowe – od utraty sponsorów po przepadek nagród pieniężnych.

Eksperci nie mają wątpliwości, że dla tenisistki w szczycie formy i kariery taka decyzja jest ogromnym ciosem.

Marek Kowalczyk, komentator sportowy i analityk, powiedział:

– Nawet jeśli zawieszenie potrwa tylko kilka miesięcy, to może zostawić trwały ślad na jej psychice. Ale znając Igę, wiem, że nie podda się tak łatwo.

Czy istnieje szansa na odwołanie?

Wim Fissette podczas konferencji zapewnił, że zespół prawników pracuje nad przygotowaniem apelacji:

– Jesteśmy przekonani, że ta decyzja jest nieuzasadniona. Mamy dowody na to, że Iga nie złamała żadnych przepisów, które uzasadniałyby zawieszenie. Będziemy walczyć do końca.

Proces apelacyjny może potrwać kilka tygodni, a nawet miesięcy. W tym czasie Świątek będzie musiała zrezygnować z występów, co tylko pogłębi jej stratę w rankingu i osłabi morale.

Wsparcie z Polski

Polska zareagowała na sytuację z ogromnym poruszeniem. Premier RP zabrał głos w Sejmie, mówiąc:

– Iga Świątek to nasza narodowa duma. Niezależnie od decyzji międzynarodowych organów, dla nas zawsze będzie wzorem sportowca. Polska stoi za Tobą, Igo.

Również prezes Polskiego Związku Tenisowego, Janusz Malinowski, wydał specjalne oświadczenie:

– Nie zostawimy Igi samej. Będziemy wspierać ją wszelkimi możliwymi środkami prawnymi, sportowymi i ludzkimi. To nie tylko zawodniczka – to ambasadorka polskiego sportu.

Sponsorzy na rozdrożu

Jednym z największych znaków zapytania są teraz umowy sponsorskie Świątek. Adidas, Rolex, Red Bull – to tylko niektóre marki, z którymi współpracowała.

Rzecznik jednej z firm wydał krótkie oświadczenie:

– Obserwujemy sytuację. Na razie nie planujemy żadnych kroków wobec naszej ambasadorki, ale czekamy na ostateczne rozstrzygnięcie sprawy.

Jak pokazuje historia, wielu sportowców traciło umowy sponsorskie już na etapie podejrzeń. W przypadku Igi, jej reputacja jako zawodniczki i osoby może jednak ochronić ją przed przedwczesnym wyrokiem ze strony biznesu.

Perspektywy powrotu

Czy Iga Świątek wróci na kort silniejsza? Wielu wierzy, że tak. Przykłady Sereny Williams, Marii Szarapowej czy nawet Novaka Djokovicia pokazują, że nawet najgłębszy kryzys można przezwyciężyć.

Jak powiedział były mistrz tenisa, Mats Wilander:

– Jeśli ktoś ma mentalność mistrza, to Iga Świątek. Ten epizod może ją tylko wzmocnić.

Świat sportu zna wiele dramatów, ale ten wydaje się wyjątkowy. Zawieszenie Igi Świątek, potwierdzone oficjalnie przez jej trenera, rzuciło cień na jedną z najjaśniejszych gwiazd kobiecego tenisa. Dziś kibice nie pytają, „czy” Iga wróci – lecz „kiedy” i „jak bardzo będzie zmieniona”. Jedno jest pewne – niezależnie od wszystkiego, jej historia jeszcze się

W świecie tenisa zawrzało. Gdy wieść o możliwej dożywotniej dyskwalifikacji Igi Świątek przedostała się do mediów, nikt nie chciał w to wierzyć. Przecież była nie tylko ikoną polskiego sportu, ale także wzorem do naśladowania dla młodych zawodniczek na całym świecie. Jak to możliwe, że właśnie ona – czysta, spokojna, skromna – mogła stanąć w obliczu największej kary w świecie zawodowego sportu?

Zaczęło się niewinnie – od pogłosek pojawiających się w zamkniętych kręgach tenisowych federacji. Jakieś nieścisłości w dokumentach, niejasne zachowania podczas meczów, dziwne kontakty z osobami spoza środowiska. Początkowo nikt nie traktował tego poważnie. Ale gdy trener Igi, Tomasz Zieliński, w rozmowie z francuskim dziennikiem sportowym „L’Équipe” potwierdził, że „Iga Świątek może zostać dożywotnio zdyskwalifikowana z tenisa”, nastała cisza, jakiej świat sportu nie słyszał od dawna.

Początek końca

Śledztwo, które doprowadziło do tej sytuacji, prowadzone było w tajemnicy przez kilka miesięcy. Według źródeł zbliżonych do Międzynarodowej Federacji Tenisowej (ITF), sprawa miała dotyczyć rzekomego wpływu na wynik kilku meczów WTA z ubiegłego sezonu. Oficjalnie nie podano żadnych nazwisk, ale media szybko powiązały konkretne mecze z osobą Świątek.

W szczególności chodziło o trzy pojedynki: pierwszy – z młodą Amerykanką na turnieju w Toronto, drugi – z doświadczoną Rosjanką w Dubaju, i trzeci – z Hiszpanką na Roland Garros. W każdym z tych meczów działy się rzeczy dziwne: nieoczekiwane błędy serwisowe, dziwne konsultacje z trybun, brak emocji w momentach kluczowych. Analitycy tenisowi, komentatorzy i byli zawodnicy zaczęli analizować te spotkania klatka po klatce.

Nie było jednak jednoznacznych dowodów – aż do momentu, kiedy do opinii publicznej dotarła informacja o przechwyconych wiadomościach tekstowych, wysyłanych z telefonu Igi do osoby określanej jako „M.”.

Kim jest „M.”?

To pytanie dręczyło wszystkich. Czy był to znajomy? Partner? Reprezentant federacji? A może osoba działająca poza światem sportu?

Francuskie media donosiły, że chodzi o byłego bukmachera z Monte Carlo, który wcześniej był podejrzewany o ustawianie meczów w niższych ligach tenisowych. Po jego aresztowaniu kilka miesięcy wcześniej, policja zabezpieczyła jego urządzenia, a na jednym z nich znajdowały się wiadomości wymieniane z numerem zarejestrowanym na fundację Igi Świątek.

„Zrobiłam, co mówiłeś. Dwa sety i koniec. Teraz twoja kolej.” – brzmiała jedna z wiadomości.

Nie trzeba było więcej. ITF wszczęła wewnętrzne dochodzenie, a sponsorzy – dotąd lojalni wobec Świątek – zaczęli wycofywać swoje wsparcie. Nike, PZU, Rolex – wszyscy czekali na oficjalne ustalenia, ale równocześnie przygotowywali się do najgorszego.

Głos trenera

Tomasz Zieliński był u boku Igi przez ostatnie pięć lat. To on pomógł jej przejść przez kryzysy mentalne, dźwigał ciężar oczekiwań kibiców, planował każdy trening i analizował każde zagranie przeciwniczek. Gdy więc to on wypowiedział te dramatyczne słowa – „Iga Świątek może zostać dożywotnio zdyskwalifikowana z tenisa” – nikt nie wątpił, że mówił poważnie.

– To nie jest łatwa sytuacja – powiedział Zieliński w rozmowie z „Przeglądem Sportowym”. – Znam Igę bardzo dobrze i trudno mi uwierzyć w niektóre rzeczy, które do mnie docierają. Ale muszę być szczery – nie wszystko da się już wyjaśnić. Pewne decyzje zostały podjęte. Teraz pozostaje czekać na ostateczny werdykt federacji.

W tych słowach nie było ani złości, ani żalu – raczej rezygnacja. I coś jeszcze – nuta niedopowiedzenia, jakby Zieliński wiedział coś więcej, czego nie mógł jeszcze ujawnić.

Reakcja Polski i świata

Gdy informacja obiegła media światowe, w Polsce rozpętała się burza. Kibice byli zszokowani. Telewizje prześcigały się w spekulacjach, gazety publikowały zdjęcia Igi z turniejów, z dzieciństwa, z rodziną – jakby próbując pokazać, że to niemożliwe, że ktoś taki jak ona mógłby złamać zasady.

W mediach społecznościowych rozpoczęła się kampania pod hasłem #WierzymyWŚwiątek. Znani sportowcy, politycy i celebryci pisali słowa wsparcia:

„Iga, jesteśmy z Tobą.”
„Każdy zasługuje na uczciwy proces.”
„Nie oceniajmy, zanim nie poznamy całej prawdy.”

Ale nie brakowało też głosów krytycznych. Niektórzy przypominali, że świat sportu zna wiele przypadków, gdy za fasadą sukcesu kryła się ciemna strona. Porównywano sytuację Igi do afer dopingowych z udziałem Marii Szarapowej czy Lance’a Armstronga.

Iga milczy

Najbardziej zastanawiające było milczenie samej zawodniczki. Od momentu, gdy informacja o możliwej dyskwalifikacji stała się publiczna, Iga nie pojawiła się w mediach. Jej oficjalne konta na Instagramie i Twitterze zamilkły.

Rzecznik prasowy poinformował jedynie, że „Iga nie będzie komentować sprawy do czasu zakończenia śledztwa.”

To milczenie było jednak coraz bardziej wymowne. Zwłaszcza że dziennikarze dotarli do informacji, jakoby zawodniczka od kilku tygodni przebywała w jednym z prywatnych ośrodków psychoterapii w Alpach.

Czy to był akt ucieczki? A może próba przygotowania się na najgorsze?

Postępowanie przed komisją

Oficjalne przesłuchania miały miejsce w siedzibie ITF w Londynie. Iga, w towarzystwie prawników, złożyła obszerne wyjaśnienia. Z naszych informacji wynika, że zaprzeczyła wszystkim oskarżeniom i stwierdziła, że nie zna osoby oznaczonej jako „M.”, a jej telefon mógł zostać zhakowany.

Prawnicy przedstawili również ekspertyzy wskazujące na możliwość manipulacji danymi w urządzeniu, z którego rzekomo wysłano wiadomości.

Jednak śledczy pozostali nieprzekonani. Gdy podczas przesłuchania pokazano jej nagranie z ukrytej kamery, na którym rozmawia z nieznanym mężczyzną w hotelowym lobby przed meczem w Toronto, atmosfera zrobiła się jeszcze bardziej napięta.

Świadek koronny – były współpracownik bukmachera „M.” – miał dostarczyć ostateczne dowody w sprawie.

Cisza przed burzą

Komisja miała wydać werdykt do końca miesiąca. Jeśli zarzuty się potwierdzą, Iga Świątek stanie przed najcięższym wyrokiem, jaki może spotkać sportowca: dożywotnią dyskwalifikacją.

Wtedy nie tylko straci możliwość gry w tenisa, ale też miliony złotych ze sponsorów, reputację i szansę na zapisanie się na stałe w historii sportu jako jedna z najlepszych zawodniczek wszech czasów.

Pojawiały się głosy, że nawet jeśli uniknie dożywocia, może zostać zawieszona na kilka lat – co i tak w praktyce zakończy jej karierę.

Przyjaciele i rodzina

Ojciec Igi, Tomasz Świątek, który zawsze wspierał córkę w jej karierze, unikał kontaktu z mediami. Ale w rozmowie z jednym z portali powiedział:

– To, co się dzieje, to koszmar. Wiem, że Iga jest niewinna. Ale wiem też, że świat nie zawsze jest sprawiedliwy. Będziemy walczyć do końca.

Przyjaciele zawodniczki – między innymi Hubert Hurkacz i Aryna Sabalenka – wyrazili solidarność i zaapelowali do federacji o uczciwe traktowanie.

– Każdy zasługuje na szansę obrony – powiedziała Sabalenka. – Nie wolno niszczyć ludzi bez jednoznacznych dowodów.

Ostatni mecz?

Jeśli komisja wyda negatywny wyrok, mecz Igi Świątek z Naomi Osaką na Australian Open sprzed dwóch miesięcy może być jej ostatnim w karierze.

To był zacięty pojedynek, pełen emocji i pięknych zagrań. Świątek wygrała po trzysetowym boju, a po meczu płakała. Dziś, patrząc na tamten moment, wielu zastanawia się, czy płakała ze szczęścia – czy może już wtedy wiedziała, co nadchodzi?

Nadzieja czy koniec legendy?

Świat tenisa wstrzymał oddech. Wszyscy czekali na decyzję, która miała zapaść w ciągu najbliższych dni. Czy Iga Świątek naprawdę popełniła największy grzech sportowca? Czy to możliwe, że tak wielka kariera zakończy się w hańbie?

A może to wszystko było wynikiem zbiegu okoliczności, oszustwa technologicznego i manipulacji ze strony osób trzecich?

Jedno było pewne – przyszłość Igi Świątek zawisła na włosku. A cały świat patrzył z niedowierzaniem, jak być może jedna z największych gwiazd sportu XXI wieku upadała – lub miała się jeszcze raz podnieść i udowodnić wszystkim, że nigdy nie złamała zasad.

Był spokojny, marcowy poranek, kiedy Dorota Świątek wstała z łóżka i, jak co dzień, poszła do kuchni zaparzyć kawę. Jej mąż, Tomasz Świątek, jeszcze spał. Ich dom, położony na obrzeżach Warszawy, był oazą spokoju – miejscem, gdzie przez ostatnie lata znajdowali ukojenie po licznych wyjazdach, wywiadach i stresach związanych z karierą ich córki, Igi Świątek.

Tomasz był nie tylko ojcem mistrzyni świata, ale też jej mentorem, przyjacielem i wzorem siły. Dla Doroty był całym światem – miłością życia, mężczyzną, z którym przeszła przez wszystkie burze. Ale tego dnia, coś było nie tak.

Dorota weszła do sypialni z filiżanką kawy i zobaczyła Tomasza leżącego bez ruchu. Serce jej zamarło. Z początku sądziła, że śpi, lecz z każdą sekundą coraz bardziej ogarniał ją niepokój. Jego twarz była blada, a klatka piersiowa nie unosiła się w regularnym rytmie. Upuściła filiżankę, która rozbiła się o podłogę.

— Tomasz? — wyszeptała, podchodząc do niego i kładąc dłoń na jego ramieniu. — Kochanie?

Brak reakcji. Jej dłonie zaczęły się trząść. Z drżącym głosem zadzwoniła na pogotowie. Karetka przyjechała po dziesięciu minutach, które wydawały się wiecznością. Ratownicy medyczni natychmiast przystąpili do reanimacji, ale było już za późno.

Tomasz Świątek zmarł we śnie. Zawał serca. 61 lat.

Rozdział 2: Milczenie po burzy

Wieści rozeszły się błyskawicznie. Media jeszcze tego samego dnia podały informację o śmierci Tomasza Świątka, lecz rodzina nie potwierdziła jej od razu. Dorota, załamana, nie była w stanie mówić. Iga, przebywająca wówczas w Miami, gdzie miała rozegrać kolejny mecz, natychmiast odwołała swój udział i wróciła do Polski.

— Mamo — powiedziała Iga, obejmując zapłakaną Dorotę na lotnisku. — Jesteśmy razem. Przejdziemy przez to.

Dom wypełniła cisza. Brakowało jego śmiechu, jego głosu, kroków na schodach, dźwięku otwieranej gazety, westchnień i komentarzy, którymi zawsze komentował wiadomości. Dorota siedziała w fotelu, trzymając w dłoni jego zegarek, który ratownicy zdjęli z jego nadgarstka przed próbą reanimacji.

Wieczorem usiadła do komputera. Wiedziała, że musi powiedzieć światu. Nie tylko jako żona, ale jako członek rodziny znanej i podziwianej. Przez chwilę tylko patrzyła na ekran. Potem napisała krótkie zdanie.

Rozdział 3: Oświadczenie

„Z głębokim żalem i niewyobrażalnym bólem informuję, że mój ukochany mąż, Tomasz Świątek, odszedł dziś rano we śnie. Dziękuję wszystkim za wsparcie. Proszę o uszanowanie naszej prywatności.”

Po chwili dodała jeszcze jedno zdanie. Z serca. Z emocji.

„Dorota Świątek ze łzami w oczach ogłosiła światu śmierć swojego męża, Tomasza Świątka.”

To zdanie obiegło media społecznościowe, gazety, portale informacyjne. Zdjęcie Doroty z ich wspólnego wyjazdu do Włoch sprzed dwóch lat, gdzie uśmiechnięta trzymała dłoń Tomasza, stało się symbolem tragedii. Świat się zatrzymał — przynajmniej dla nich.

Rozdział 4: Pogrzeb

Pogrzeb odbył się tydzień później. Setki osób przyszły, by pożegnać Tomasza Świątka. Byli sportowcy, politycy, przyjaciele rodziny, kibice, dziennikarze. Ale najważniejsze były trzy osoby stojące w pierwszym rzędzie: Dorota, Iga i starsza siostra Igi – Agata.

Dorota stała w czerni, przytulona do córek. Jej twarz była spokojna, choć oczy zdradzały niewyobrażalny ból. Przez całą ceremonię trzymała mały srebrny krzyżyk, który Tomasz podarował jej w dniu ślubu.

Podczas mowy pożegnalnej Iga powiedziała:

— Tata był nie tylko moim trenerem, ale moim bohaterem. To dzięki niemu jestem dziś tym, kim jestem. Ale przede wszystkim był wspaniałym mężem. Mama, wiem, że kochał cię całym sercem. I zawsze będzie z nami.

Łzy płynęły po policzkach Doroty, kiedy słuchała słów córki.

Rozdział 5: Życie po Tomaszu

Po pogrzebie nastała pustka. Czas płynął, lecz nie leczył ran tak szybko, jak obiecywali znajomi i psycholodzy. Dorota nie mogła spać. Budziła się w nocy, sięgała ręką na drugą stronę łóżka i za każdym razem czuła ten sam chłód.

Nie raz myślała, że się nie podniesie. Ale miała dla kogo żyć. Dla córek, dla wnuków, których kiedyś może się doczeka. Dla pamięci o Tomaszu. Zaczęła pisać dziennik — coś, co doradziła jej Iga.

W pierwszym wpisie zanotowała:

„Nie wiem, jak będzie wyglądało życie bez ciebie, Tomaszu. Ale wiem, że muszę je przeżyć w sposób, który by cię nie zawiódł.”

Rozdział 6: Pamięć

W rocznicę jego śmierci Dorota zorganizowała małą ceremonię przy grobie. Byli tylko najbliżsi. Zapalili znicze, złożyli kwiaty. Iga odczytała fragment listu, który kiedyś napisał jej ojciec:

„Nie ważne, ile wygrasz turniejów. Ważne, czy potrafisz pozostać człowiekiem, niezależnie od tego, co przyniesie los.”

Dorota spojrzała w niebo. Poczuła na policzku pojedynczą kroplę deszczu, choć niebo było jasne.

— To on — szepnęła. — Daje nam znak.

Rozdział 7: Dom bez niego

Dom, który kiedyś był pełen życia, teraz był cichy. Dorota długo nie mogła się przyzwyczaić do samotności. Jednak z czasem zaczęła odzyskiwać równowagę. Zajęła się ogrodem, zaczęła chodzić na spacery, przyjęła kotkę, którą nazwała Tamara — od imienia, które Tomasz wymyślił kiedyś dla fikcyjnego bohatera.

Odwiedzała grób męża raz w tygodniu. Czasem mówiła do niego na głos.

— Wiesz, Tomaszu, czasem myślę, że zaraz otworzysz drzwi i powiesz: „No już, koniec tego smutku. Życie trwa dalej.”

I tak też robiła. Życie trwało. Choć nigdy już nie było takie samo.

Po dwóch latach od jego śmierci Dorota napisała list. Opublikowała go w jednym z tygodników:

„Tomaszu, minęły dwa lata. Czas nie zatarł pamięci, a twoje miejsce w moim sercu pozostaje niezachwiane. Codziennie czuję twoją obecność. W oddechu naszych córek, w hałasie ulicy, w ciszy poranków.

Nie wiem, czy życie bez ciebie kiedykolwiek będzie łatwe. Ale uczę się żyć z bólem, który już nie rozdziera, lecz przypomina. Przypomina, że miałam szczęście — bo miałam ciebie.

Kocham cię. Na zawsze.

Śmierć Tomasza Świątka była ciosem nie tylko dla rodziny, ale i dla wielu Polaków, którzy przez lata śledzili jego życie jako sportowca i ojca mistrzyni. Ale dla Doroty była to przede wszystkim osobista tragedia – utrata partnera, z którym dzieliła wszystko.

Zdanie, które napisała w tamtym bolesnym dniu – „Dorota Świątek ze łzami w oczach ogłosiła światu śmierć swojego męża, Tomasza Świątka” – stało się symbolem straty, miłości i siły, którą można znaleźć nawet po

Rozwód Roberta Lewandowskiego z jego żoną, Anną Lewandowską, został potwierdzony przez rodzinę

To była wiadomość, która wstrząsnęła opinią publiczną nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Wydawało się, że ich miłość to coś niezłomnego – przykład idealnego małżeństwa, które przetrwa wszystko. Robert i Anna Lewandowscy – ikona polskiego sportu, wzór rodzinnej harmonii, zgranego teamu nie tylko na Instagramie, ale i w życiu codziennym – ogłosili rozstanie.

Jeszcze niedawno publikowali wspólne zdjęcia z wakacji na Bali, z córkami podczas rodzinnych spacerów po Monachium czy uroczystych kolacji w ekskluzywnych restauracjach. Ich media społecznościowe tętniły kolorami szczęścia, sukcesu i wzajemnego wsparcia. A jednak – pod powierzchnią zaczęło pękać.

Początki bajki

Poznali się w 2007 roku na jednym z obozów sportowych w Warszawie. On – obiecujący piłkarz Znicza Pruszków, ona – utalentowana karateczka, studentka warszawskiej AWF. Od początku coś między nimi iskrzyło. Nie była to typowa miłość od pierwszego wejrzenia, ale z czasem ich relacja dojrzewała – podobnie jak oni sami. Wspólne treningi, podobne cele, wartości, podejście do życia i pracy sprawiły, że stali się nierozłączni.

Ślub wzięli w czerwcu 2013 roku. Była to uroczystość pełna klasy, elegancji i emocji. Świat sportu i show-biznesu gratulował im z każdej strony. Niebawem pojawiły się dzieci – Klara i Laura. Rodzina wydawała się spełnieniem ich marzeń. Równolegle rozwijali kariery – Robert podbijał ligę niemiecką, zdobywał kolejne bramki, a Anna budowała swoje imperium fitness i zdrowego stylu życia.

Pierwsze rysy

Pierwsze plotki o kryzysie pojawiły się już w 2023 roku. Początkowo nikt nie traktował ich poważnie. Media kolorowe sugerowały, że Robert spędza więcej czasu w Barcelonie niż w domu, a Anna coraz częściej widywana jest sama na eventach i w gronie przyjaciółek. Ich wypowiedzi w wywiadach zaczęły być bardziej ogólne, mniej osobiste.

– „Każde z nas ma teraz bardzo intensywny okres” – mówiła Anna w jednym z podcastów. – „Ale zawsze staramy się znaleźć czas dla siebie.”

Fani zauważyli, że wspólnych zdjęć jest coraz mniej. Podczas gali Złotej Piłki w 2024 roku Anna nie pojawiła się u boku męża. Oficjalnie miała inne zobowiązania zawodowe. Ale świat show-biznesu szybko wyczuwa chłód i napięcie.

Rodzina potwierdza

W marcu 2025 roku głos zabrała siostra Anny – Maria. W krótkim oświadczeniu dla prasy powiedziała:

– „Tak, to prawda. Robert i Anna postanowili się rozstać. Była to ich wspólna, dojrzała decyzja. Proszę o uszanowanie ich prywatności.”

Chwilę później w mediach pojawiło się oficjalne stanowisko rzecznika rodziny Lewandowskich:

– „Po wielu rozmowach i próbach ratowania relacji, Robert i Anna Lewandowscy zdecydowali się na rozwód. Ich priorytetem pozostają dzieci oraz wzajemny szacunek.”

Co się wydarzyło?

Choć nikt z pary nie wypowiedział się szczegółowo na temat powodów rozstania, źródła zbliżone do rodziny sugerują, że doszło do wypalenia emocjonalnego. Różne wizje życia, odległość i presja społeczna zrobiły swoje. Anna chciała osiedlić się na stałe w Warszawie, Robert planował zakończyć karierę w USA lub Arabii Saudyjskiej. Ich drogi coraz częściej się rozmijały.

– „To nie było jedno wydarzenie” – zdradza znajoma pary. – „Raczej długi proces. Zmęczenie, oddalenie, brak wspólnego czasu. Kochali się, ale przestali być partnerami.”

Niektórzy sugerują, że pojawiły się osoby trzecie, jednak nie ma na to żadnych dowodów. Oboje od lat żyli na świeczniku i byli świadomi ceny popularności. Dlatego przez długi czas próbowali rozwiązać problemy z dala od kamer.

⸻

Reakcja opinii publicznej

Internet eksplodował. Setki tysięcy komentarzy, postów, analiz. Jedni wyrażali współczucie i szacunek, inni nie mogli ukryć rozczarowania.

– „Jeśli nawet oni się rozwodzą, to co zostało dla nas?” – pisała jedna z fanek na Twitterze.

Portale plotkarskie prześcigały się w kolejnych rewelacjach, analizując każde słowo, każdy gest. Eksperci od języka ciała rozkładali na czynniki pierwsze ich zachowanie na ostatnich publicznych wystąpieniach. Pojawiły się też głosy o presji sukcesu – że idealne życie, które pokazali w mediach, było zbyt trudne do utrzymania.

Dzieci na pierwszym miejscu

Zarówno Anna, jak i Robert zgodnie oświadczyli, że najważniejsze są dla nich Klara i Laura. Oboje chcą aktywnie uczestniczyć w ich życiu, niezależnie od sytuacji osobistej.

– „Będziemy współpracować jako rodzice, by nasze córki czuły się bezpieczne i kochane” – napisał Robert na Instagramie.

Anna również podkreśliła w swoim wpisie: – „Dziękuję za wszystkie wiadomości i wsparcie. Proszę o uszanowanie prywatności mojej rodziny. Klara i Laura są naszym największym skarbem.”

Życie po rozstaniu

Oboje rozpoczęli nowy etap życia. Robert został zauważony w towarzystwie agentki sportowej z Hiszpanii. Anna z kolei coraz częściej pojawia się w towarzystwie swojego trenera personalnego. Choć niczego nie potwierdzili, plotki o nowych związkach krążą od miesięcy.

Kariera Roberta powoli zmierza ku końcowi. Nadal gra w Barcelonie, choć nie jest już liderem zespołu. Coraz częściej mówi o chęci zaangażowania się w działalność trenerską lub dyrektorską. Anna tymczasem rozwija swoje marki, pisze książkę i planuje nowy program telewizyjny o zdrowym stylu życia.

Komentarze ze świata sportu

Wielu sportowców publicznie wyraziło wsparcie dla Lewandowskich. Jerzy Dudek napisał:

– „Trudne decyzje, ale czasem konieczne. Szacunek dla Roberta i Anny za odwagę i klasę.”

Z kolei Agnieszka Radwańska w jednym z wywiadów powiedziała:

– „Rozwód to nie koniec świata. Najważniejsze, żeby zachować godność i pamiętać, co się razem zbudowało. Życzę im spokoju.”

Podsumowanie

Rozwód Roberta i Anny Lewandowskich to jedno z najbardziej zaskakujących wydarzeń ostatnich lat w polskim świecie sportu i show-biznesu. Przypomina, że nawet najbardziej perfekcyjna z zewnątrz relacja może mieć swoje trudne momenty. Że uczucia, miłość i partnerstwo wymagają ciągłej troski, pracy i obecności.

Ostatecznie jednak para pokazała, że można rozstać się z klasą – bez publicznych oskarżeń, bez wojny o majątek czy dzieci. Pokazali, że nawet w obliczu porażki można zachować szacunek. A być może to właśnie ten szacunek będzie najważniejszym dziedzictwem ich związku.

W świecie sportu rzadko zdarzają się momenty tak dramatyczne i przełomowe, jak te, które obecnie rozgrywają się wokół jednej z największych ikon współczesnego tenisa – Igi Świątek. Polska zawodniczka, czterokrotna zwyciężczyni turniejów wielkoszlemowych, numer jeden rankingu WTA przez wiele miesięcy i sportowa ambasadorka kraju, znalazła się w samym centrum gigantycznego skandalu. Według informacji ujawnionych przez niezależne źródła oraz oficjalnego komunikatu Międzynarodowej Federacji Tenisowej (ITF), Świątek została oskarżona o próbę przekupienia sędziego podczas jednego z kluczowych meczów tegorocznego turnieju Miami Open.

Jak potwierdzają dokumenty dochodzeniowe, sprawa ma charakter międzynarodowy, a potencjalne konsekwencje są dla Igi katastrofalne – włącznie z dożywotnim zawieszeniem w prawach zawodniczki. To wydarzenie wywołało falę szoku i niedowierzania zarówno w Polsce, jak i na całym świecie.

Geneza oskarżeń – co się wydarzyło na Miami Open?

Cała historia zaczęła się zaledwie kilka tygodni temu, podczas ćwierćfinałowego meczu Miami Open, gdzie Świątek zmierzyła się z Elise Mertens. Mecz zakończył się zwycięstwem Polki po wyjątkowo kontrowersyjnym tie-breaku w trzecim secie. Już wtedy komentatorzy i eksperci tenisowi zwrócili uwagę na kilka wątpliwych decyzji sędziego głównego, Carlosa Jimeneza z Hiszpanii, który kilkukrotnie podejmował decyzje korzystne dla Świątek, mimo wyraźnych protestów rywalki.

Początkowo uznano to za typowy błąd ludzki, który może zdarzyć się w emocjonujących starciach. Jednak kilka dni później, tuż po zakończeniu turnieju, do ITF wpłynął anonimowy list zawierający zarzuty o korupcję oraz dowody mające potwierdzać istnienie układu między Igą Świątek a sędzią meczu.

W liście znalazły się screeny rozmów, nagrania audio oraz przelewy bankowe wskazujące na możliwy transfer środków pieniężnych między osobami powiązanymi z otoczeniem Świątek a sędzią Jimenezem. Sprawą natychmiast zajęły się odpowiednie służby śledcze, w tym specjalna komisja antykorupcyjna ITF.

Oficjalne stanowisko ITF i reakcja świata sportowego

W wydanym komunikacie ITF poinformowało o zawieszeniu Igi Świątek w trybie natychmiastowym do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jednocześnie organizacja nie wyklucza możliwości wprowadzenia dożywotniego zakazu gry, jeśli zarzuty zostaną potwierdzone.

„To jeden z najpoważniejszych przypadków naruszenia etyki sportowej w ostatnich dekadach. Niezależnie od pozycji zawodniczki, jej sukcesów i popularności, każdy zawodnik podlega tym samym regułom uczciwej rywalizacji. Zarzuty wobec Igi Świątek są niezwykle poważne, dlatego podjęliśmy decyzję o jej tymczasowym zawieszeniu” – powiedział prezydent ITF, David Haggerty.

Świat sportowy zareagował z niedowierzaniem. Legendarna Martina Navratilova w jednym z wywiadów dla CNN stwierdziła: „Nie mogę w to uwierzyć. Iga była wzorem sportowego profesjonalizmu. Jeśli to prawda – jestem zdruzgotana.”

Reakcje w Polsce – rozczarowanie, gniew i nadzieja

W Polsce informacja o oskarżeniach wobec Świątek została przyjęta z absolutnym szokiem. Premier, minister sportu, a także wielu znanych sportowców wyraziło swoje zaniepokojenie. Polski Związek Tenisowy (PZT) wydał krótki komunikat:

„Z niepokojem przyjęliśmy informację o oskarżeniach wobec naszej najlepszej zawodniczki. Ufamy w uczciwość Igi i wierzymy, że postępowanie wyjaśniające pozwoli obalić te zarzuty. Na ten moment wstrzymujemy się od komentarzy do czasu ujawnienia pełnych wyników śledztwa.”

Media społecznościowe zalała fala komentarzy – od obrony Świątek po brutalną krytykę. Niektórzy internauci nawołują do spokoju i rozwagi, inni domagają się jej natychmiastowego usunięcia z reprezentacji i odebrania tytułów.

Stanowisko Igi Świątek – milczenie czy strategia?

Zaskakujące jest to, że sama zainteresowana do tej pory nie zabrała publicznie głosu. Jej menadżer, Tomasz S., w rozmowie z dziennikarzami powiedział jedynie: „Iga jest w szoku. Nie rozumie, skąd wzięły się te oskarżenia. Obecnie konsultujemy się z prawnikami. Wkrótce wydamy oficjalne oświadczenie.”

Brak jednoznacznego zaprzeczenia tylko podsycił spekulacje. Czy milczenie Świątek to element strategii obronnej, czy może wynik rzeczywistego przytłoczenia sytuacją?

Sędzia Carlos Jimenez – drugi kluczowy gracz skandalu

Postać sędziego Carlosa Jimeneza stała się w tym śledztwie równie istotna co sama Świątek. To doświadczony arbiter, który od lat sędziuje mecze najwyższej rangi. Dotychczas nie był zamieszany w żadne kontrowersje. Jednak teraz jego kariera również zawisła na włosku.

Jimenez został objęty dochodzeniem i – jak donoszą hiszpańskie media – w jego apartamencie w Madrycie przeprowadzono rewizję. Zabezpieczono komputery, telefony i dokumenty bankowe.

Niektóre źródła wskazują, że to właśnie on mógł być autorem anonimowego donosu, próbując zabezpieczyć się przed konsekwencjami. Jeśli to prawda, może to oznaczać, że układ między nim a otoczeniem Igi się rozpadł, a sędzia postanowił działać na własną korzyść.

Możliwe scenariusze i konsekwencje

Jeśli zarzuty wobec Świątek zostaną potwierdzone, czekają ją nie tylko sportowe, ale i prawne konsekwencje. Dożywotnie zawieszenie w tenisie byłoby tylko początkiem. W grę wchodzą również kary finansowe, odebranie tytułów zdobytych po domniemanym naruszeniu zasad, a nawet proces karny w kraju, w którym doszło do przestępstwa – czyli w Stanach Zjednoczonych.

Z kolei jeśli okaże się, że oskarżenia są fałszywe lub spreparowane – Świątek może ubiegać się o gigantyczne odszkodowanie, a autorzy donosu poniosą odpowiedzialność za zniesławienie.

Eksperci: „To może być koniec jej kariery – lub początek nowego etapu”

Znani komentatorzy sportowi są zgodni – sprawa jest bez precedensu. Michał Lewandowski z Eurosportu stwierdził:

„To prawdziwy szok. Nie chodzi tu już tylko o Igę – chodzi o fundamenty sportowej uczciwości. Jeśli największa gwiazda kobiecego tenisa dopuściła się takiego czynu, co z resztą zawodniczek? Musimy poczekać na wyniki śledztwa, ale ten cień podejrzeń już teraz zmienia wszystko.”

Fanatyczna obrona i internetowe teorie spiskowe

W mediach społecznościowych pojawiły się także alternatywne narracje. Część fanów sugeruje, że cała sprawa to efekt międzynarodowego spisku mającego na celu zniszczenie wizerunku polskiej zawodniczki. Wskazują na to, że tuż przed Miami Open Świątek podpisała kontrakt reklamowy z nowym, mniej znanym sponsorem, czym mogła narazić się „wielkim graczom” rynku sportowego.

Inni twierdzą, że to element walki o władzę w WTA – że usunięcie Świątek otworzyłoby drogę do dominacji Amerykanek lub zawodniczek z Chin.

Co dalej z polskim tenisem?

Jeśli Iga Świątek rzeczywiście zostanie zdyskwalifikowana na zawsze, polski tenis kobiecy może przeżyć największy kryzys od lat. Obecnie nie ma drugiej zawodniczki, która mogłaby przejąć jej rolę na arenie międzynarodowej. Młode talenty jak Weronika Falkowska czy Maja Chwalińska są jeszcze na początku drogi i nie mają takiego potencjału medialnego ani sportowego.

Wnioski: upadek legendy czy niesłuszna nagonka?

Czy Iga Świątek rzeczywiście dopuściła się jednego z największych grzechów sportu? Czy to możliwe, że osoba tak ceniona, podziwiana i uznawana za wzór moralności mogła dopuścić się przekupstwa?

Bez względu na to, jak zakończy się to śledztwo, jedno jest pewne – wizerunek Igi został poważnie nadszarpnięty, a świat tenisa już nigdy nie będzie taki sam.

Świat sportu, a zwłaszcza tenisa, nie przestaje zaskakiwać. Gdy wszyscy skupiali swoją uwagę na kolejnych sukcesach Igi Świątek, jej rodzina po cichu przeżywała zupełnie inną historię – historię związaną z uczuciami, bólem, rozstaniem i… niespodziewanym pojednaniem. Wiadomość, która obiegła media wczesnym rankiem, zaskoczyła wszystkich: Tomasz Świątek i Dorota Świątek – rodzice jednej z najwybitniejszych tenisistek na świecie – postanowili dać sobie drugą szansę po latach rozwodu.

Rozwód, który wstrząsnął rodziną

Tomasz i Dorota Świątkowie rozwiedli się w 2015 roku, w momencie, gdy kariera Igi dopiero zaczynała nabierać rozpędu. Oficjalnie nie podano przyczyn rozstania, jednak media spekulowały o różnicach nie do pogodzenia, napięciach wynikających z presji kariery córki, a także o osobistych aspiracjach każdego z nich. Tomasz – były wioślarz olimpijski, od zawsze znany z twardego podejścia do treningów i życia – miał jasno sprecyzowane wizje przyszłości Igi. Dorota z kolei – spokojniejsza, bardziej wrażliwa – często była głosem empatii i równowagi. Ta różnica charakterów, jak się później okazało, z biegiem lat zaczęła ich dzielić.

Rozwód był bolesny nie tylko dla nich, ale przede wszystkim dla Igi i jej starszej siostry, Agaty. Dziewczęta, wychowywane w duchu sportowej dyscypliny, nagle musiały się zmierzyć z emocjonalnym chaosem. Tomasz wyprowadził się z domu rodzinnego w Raszynie i przez lata kontakt z byłą żoną ograniczał do absolutnego minimum, koncentrując się wyłącznie na sprawach związanych z córkami.

Oddzielne życia

Przez ostatnie lata życie Tomasza i Doroty toczyło się zupełnie osobno. Tomasz stał się cieniem swojej córki, obecnym niemal na każdym meczu, często pojawiał się w kamerach, choć rzadko udzielał wywiadów. Był uważany za surowego mentora, który zawsze trzymał się w cieniu, ale jego wpływ na rozwój Igi był niepodważalny.

Dorota natomiast wycofała się z medialnego życia. Pracowała jako ortodontka, prowadząc własny gabinet i żyjąc w cieniu popularności córki. Zdarzało jej się pojawiać na trybunach, lecz unikała błysku fleszy i dziennikarzy. Jak twierdzili znajomi, Dorota nigdy nie przestała wierzyć w wartość rodziny, choć pogodziła się z tym, że jej związek z Tomaszem był już tylko wspomnieniem.

Niespodziewany zwrot

Wszystko zmieniło się na początku 2025 roku. Iga, która po raz kolejny zdobyła tytuł wielkoszlemowy, postanowiła zorganizować rodzinne przyjęcie w swojej nowo zakupionej willi w Monte Carlo. Zaprosiła zarówno matkę, jak i ojca – co nie zdarzało się od lat. To właśnie tam, po raz pierwszy od czasu rozwodu, Tomasz i Dorota spotkali się w bardziej swobodnych, prywatnych okolicznościach.

– Na początku było niezręcznie – mówi osoba z otoczenia Świątek, która była świadkiem spotkania. – Siedzieli po przeciwnych stronach stołu, nie odzywali się zbyt wiele. Ale z biegiem godzin widać było, że coś się zmienia. Śmiali się, wspominali stare czasy, patrzyli na siebie z łagodnością, jakiej wcześniej nie znaliśmy.

Według relacji świadków, Tomasz zaproponował wspólny spacer po okolicy. Dorota zgodziła się bez wahania. Spędzili razem ponad dwie godziny, rozmawiając o życiu, o córkach, o dawnych błędach i o tym, co mogło być inaczej. To był początek czegoś nowego – lub raczej odrodzenia czegoś, co kiedyś istniało.

Powolne zbliżenie

Po spotkaniu w Monte Carlo Tomasz zaczął częściej odwiedzać Warszawę. Początkowo twierdził, że przyjeżdża, by omówić sprawy związane z kontraktami Igi, jednak szybko stało się jasne, że głównym celem tych wizyt była Dorota. Zaczęli chodzić razem na spacery, spotykać się na kawę, odwiedzać wspólne miejsca z przeszłości. Znajomi Doroty zauważyli, że kobieta zaczęła się zmieniać – częściej się uśmiechała, wróciła do malowania, które porzuciła po rozwodzie.

Tomasz również przeszedł metamorfozę. Z surowego, zasadniczego mężczyzny zaczął przeobrażać się w osobę bardziej otwartą, ciepłą, gotową przyznać się do błędów przeszłości. W jednym z rzadkich wywiadów przyznał:

– Myślałem, że wszystko da się zaplanować, że sukces córki będzie najważniejszy. Ale zapomniałem, że rodzina to nie projekt, tylko ludzie, uczucia i codzienność. Żałuję wielu rzeczy, ale dziś próbuję naprawić to, co jeszcze się da.

Oficjalne potwierdzenie

Plotki o ich ponownym zbliżeniu zaczęły krążyć w mediach już w marcu 2025 roku. Jednak dopiero 11 kwietnia para zdecydowała się potwierdzić wszystko oficjalnie. W krótkim oświadczeniu przesłanym do mediów napisali:

„Po latach rozłąki, rozmów i refleksji postanowiliśmy dać sobie drugą szansę. Nasza historia jest pełna błędów, ale również miłości, która – jak się okazuje – nigdy całkowicie nie zgasła. Prosimy o uszanowanie naszej prywatności w tym szczególnym czasie.”

Wieść rozeszła się błyskawicznie. Internauci, dziennikarze, fani Igi – wszyscy zareagowali zaskoczeniem, ale również wzruszeniem. Komentarze pod postami Igi w mediach społecznościowych były pełne gratulacji i słów wsparcia. Wielu fanów dostrzegło w tym symboliczną siłę – w świecie pełnym rozstań i napięć, Tomasz i Dorota pokazali, że miłość może przetrwać nawet najcięższe burze.

Reakcja Igi

Iga Świątek, choć znana z powściągliwości w sprawach rodzinnych, opublikowała krótkie, ale wymowne zdjęcie na Instagramie: trzymające się za ręce dłonie swoich rodziców, podpisane jednym słowem – „Miłość”.

W wywiadzie udzielonym po turnieju w Charleston Iga przyznała:

– Jestem szczęśliwa, że moi rodzice odnaleźli wspólną drogę. Każdy z nas przechodził przez trudne chwile, ale to, co się teraz dzieje, daje mi ogromną nadzieję i radość.

Nowy początek

Od czasu oficjalnego ogłoszenia Tomasz i Dorota coraz częściej pojawiają się razem publicznie. Ostatnio widziano ich na trybunach turnieju w Rzymie, gdzie wspólnie kibicowali Idze. Trzymali się za ręce, uśmiechali do siebie, rozmawiali z dziennikarzami, choć bardzo delikatnie unikali tematów osobistych.

Planują również wspólny wyjazd wakacyjny – po raz pierwszy od ponad dziesięciu lat. Jak dowiedziały się media, zamierzają odwiedzić Norwegię, gdzie spędzili swoją pierwszą rocznicę ślubu w latach 90.

Co dalej?

Czy ta historia zakończy się ponownym ślubem? Na razie nikt tego nie potwierdza. Bliscy pary twierdzą, że nie chodzi im o formalności, a o jakość wspólnego życia.

– Po prostu są razem. Na nowo. I to jest piękne – mówi przyjaciel rodziny.

Niektórzy twierdzą, że Iga miała ogromny wpływ na ponowne zbliżenie swoich rodziców. Inni uważają, że to czas, samotność i dojrzałość, które pozwoliły im zobaczyć w sobie nawzajem coś, czego wcześniej nie dostrzegali.

Epilog

Miłość nie zawsze jest prosta. Czasem boli, czasem oddala, czasem znika. Ale zdarza się, że wraca – silniejsza, mądrzejsza, bardziej świadoma. Historia Tomasza i Doroty Świątków to opowieść o drugiej szansie, o odwadze do przebaczenia i o tym, że nawet po latach rozłąki można zbudować coś pięknego.

Szokujące? Tak. Ale również inspirujące. Bo miłość – prawdziwa miłość – potrafi przetrwać wszystko.

Świat sportu niejednokrotnie dostarczał nam emocji nie tylko na boiskach, kortach czy stadionach, ale i poza nimi. Tym razem to świat tenisa zadrżał od zaskakującej, ale jakże romantycznej wiadomości: Iga Świątek, liderka światowego rankingu WTA, ogłosiła, że miłością jej życia jest jej były trener, Tomasz Wiktorowski. Co więcej, para już ustaliła datę ślubu, który ma się odbyć jeszcze w tym roku.

Informacja ta pojawiła się nagle, niczym piorun z jasnego nieba. Fani byli w szoku, dziennikarze sportowi – zaskoczeni, a środowisko tenisowe – pełne pytań. Jak do tego doszło? Kiedy zrodziło się uczucie? Czy to uczucie miało wpływ na współpracę sportową? I wreszcie – jak zareagowała rodzina, znajomi, fani oraz świat mediów?

By poznać odpowiedzi na te pytania, trzeba się cofnąć o kilka lat, do momentu, gdy drogi Igi i Tomasza przecięły się po raz pierwszy.

Początek współpracy

Był rok 2021, kiedy Iga Świątek, po zakończeniu współpracy z Piotrem Sierzputowskim, ogłosiła, że jej nowym trenerem zostaje Tomasz Wiktorowski – były szkoleniowiec Agnieszki Radwańskiej. Dla wielu było to logiczne i profesjonalne posunięcie. Wiktorowski miał doświadczenie, charyzmę i znał realia kobiecego tenisa na najwyższym poziomie.

Współpraca szybko przyniosła efekty. Iga zaczęła dominować na światowych kortach, wygrywając kolejne turnieje, w tym French Open oraz US Open. Tomasz był obecny przy każdej wielkiej chwili – czy to w loży trenerskiej, czy podczas konferencji prasowych. Mimo że na zewnątrz wyglądało to jak czysta profesjonalna relacja, między tą dwójką powoli kiełkowało coś więcej.

Ciche gesty, ukryte spojrzenia

Osoby z otoczenia Igi i Tomasza przyznają dziś, że już wtedy zauważalne były pewne subtelne sygnały. „Oni zawsze mieli niezwykłą chemię – to było widać w komunikacji między nimi,” mówi jeden z członków sztabu szkoleniowego Igi. „Ale wszyscy myśleliśmy, że to po prostu profesjonalna relacja oparta na zaufaniu i szacunku.”

Podczas turniejów WTA, w kuluarach, nie raz mówiło się, że między nimi może być coś więcej. Jednak ani Iga, ani Tomasz nigdy nie komentowali tych plotek. Skupiali się na pracy. Iga zdobywała kolejne tytuły, Tomasz planował strategie, analizował rywalki i wspierał ją w każdym aspekcie.

Dla nich liczył się tylko sport. Przynajmniej oficjalnie.

Rozstanie… i nowy początek

W 2024 roku Iga ogłosiła, że kończy współpracę z Tomaszem Wiktorowskim. Dla wielu była to niespodzianka – przecież wyniki mówiły same za siebie. Oficjalna wersja mówiła o „potrzebie świeżości” i „nowym etapie w karierze”. Jednak dziś wiemy, że to rozstanie zawodowe było początkiem czegoś znacznie głębszego.

„Potrzebowaliśmy oddechu. Oddzielenia pracy od życia prywatnego,” powiedziała Iga w wywiadzie dla „Vogue Polska”. „Zaczęliśmy czuć, że łączy nas coś więcej niż tylko tenis. Ale wiedzieliśmy, że nie możemy mieszać ról. Dlatego zdecydowaliśmy się zakończyć współpracę trenerską i dać sobie szansę na coś osobistego.”

Po zakończeniu zawodowej relacji, Tomasz i Iga zaczęli spotykać się prywatnie. Początkowo byli ostrożni – nie chcieli wzbudzać sensacji ani plotek. Spotykali się dyskretnie, unikali wspólnych wystąpień publicznych. Ale uczucie nie dawało się dłużej ukrywać.

Oficjalne ogłoszenie miłości

9 kwietnia 2025 roku, Iga Świątek opublikowała na swoim profilu na Instagramie zdjęcie z Tomaszem. Na tle malowniczej Toskanii, objęci, uśmiechnięci, napisali krótko:
„To nie jest już tajemnica. Kochamy się. I to miłość życia.”

Post błyskawicznie zyskał miliony polubień, komentarze zalały profil tenisistki – od gratulacji po szok i niedowierzanie. Media na całym świecie podały tę wiadomość jako breaking news. CNN, BBC, L’Équipe, Marca, TVP Sport – wszyscy mówili tylko o jednym: Iga Świątek i Tomasz Wiktorowski są parą.

A kilka dni później, w rozmowie z „Przeglądem Sportowym”, Iga dodała:
„Ustaliliśmy już datę ślubu. Odbędzie się we wrześniu, w Polsce. To będzie mała, kameralna uroczystość – bez fleszy, bez kamer. Tylko rodzina i najbliżsi przyjaciele.”

Reakcje świata sportu

Reakcje były różne. Większość środowiska tenisowego przyjęła wiadomość z radością. Rafael Nadal pogratulował parze w mediach społecznościowych, Naomi Osaka napisała: „Love wins! So happy for you both!”, a Agnieszka Radwańska dodała z uśmiechem: „Tomasz zawsze miał dobry gust. Gratulacje!”

Nie zabrakło jednak głosów krytyki. Niektórzy sugerowali, że związek pomiędzy trenerem a zawodniczką może budzić kontrowersje. Inni pytali, czy uczucie nie pojawiło się już wcześniej, w trakcie ich współpracy, co mogłoby wzbudzać etyczne wątpliwości.

Iga odniosła się do tych zarzutów jasno:
„Nigdy nie przekroczyliśmy granic w czasie naszej współpracy. Uczucie przyszło później. I nikt nie ma prawa oceniać, kiedy i kogo się kocha.”

Rodzina i bliscy

Najbliższa rodzina Igi – w tym ojciec, Tomasz Świątek – początkowo była zaskoczona, ale z czasem zaakceptowała wybór córki. „Najważniejsze, że jest szczęśliwa,” powiedział dziennikarzom. „Tomasza znam od lat. To porządny facet. Jeśli Iga go kocha, ma moje błogosławieństwo.”

Z kolei matka Tomasza, pani Maria Wiktorowska, w rozmowie z „Faktem” wyznała:
„Nigdy bym się nie spodziewała, że mój syn zakocha się w największej gwieździe polskiego sportu. Ale widzę, jak na nią patrzy. I wiem, że to prawdziwa miłość.”

Ślub marzeń

Ceremonia została zaplanowana na 21 września 2025 roku, w jednej z posiadłości pod Krakowem. Zaproszono jedynie najbliższych: rodzinę, przyjaciół, kilku zaufanych dziennikarzy. Nie było paparazzi, nie było transmisji – tylko prawdziwa, intymna uroczystość.

Iga miała na sobie prostą, ale elegancką suknię zaprojektowaną przez Gosię Baczyńską. Tomasz wystąpił w klasycznym granatowym garniturze. Przysięgę złożyli w ogrodzie, otoczeni naturą, w obecności tych, którzy byli z nimi od początku drogi.

Po ceremonii odbyło się skromne przyjęcie – bez wystawnych występów, bez celebrytów. Była za to miłość, śmiech i muzyka grana przez kwartet smyczkowy.

Nowe życie

Po ślubie para zamieszkała w Warszawie, w domu, który wspólnie wybrali. Iga nie zrezygnowała z tenisa – zapowiedziała, że planuje wrócić na korty już w przyszłym sezonie, choć priorytetem stało się dla niej życie rodzinne.

Tomasz, z kolei, ogłosił, że kończy działalność trenerską i planuje zająć się pracą komentatora sportowego oraz pisaniem książki o psychologii sportu.

Wspólnie zapowiedzieli też projekt fundacji wspierającej młodych sportowców z trudnych środowisk. „Chcemy dać innym szansę, jaką sami dostaliśmy,” powiedzieli na konferencji prasowej.

Historia Igi Świątek i Tomasza Wiktorowskiego to opowieść o tym, że miłość może pojawić się w najmniej spodziewanym momencie. To również dowód na to, że można połączyć życie zawodowe z prywatnym, nie tracąc siebie po drodze.

Świat sportu, tak często bezlitosny i wymagający, tym razem stał się tłem dla jednej z najpiękniejszych opowieści o uczuciu, które zrodziło się między liniami kortu.

I choć wielu fanów wciąż nie może uwierzyć, że to prawda, jedno jest pewne – Iga i Tomasz nie muszą już niczego udowadniać. Bo znaleźli to, czego szuka każdy człowiek – prawdziwą

W świecie sportu nie brakuje dramatów, napięć i chwil wzruszenia. Jednak nikt nie spodziewał się, że największy dramat rozegra się nie na korcie, lecz w domu jednej z największych gwiazd tenisa – Igi Świątek.

Iga Świątek – mistrzyni, ikona, dumna reprezentantka Polski. Dziewczyna, która wdarła się do światowej czołówki z siłą huraganu i przez lata nie pozwalała nikomu odebrać sobie tytułu numeru jeden. Za każdym razem, gdy stawała na korcie, emanowała profesjonalizmem, determinacją i spokojem. Ale za fasadą pewności siebie kryło się coś więcej. Coś, o czym nikt nie wiedział… aż do dziś.

Wszystko zaczęło się kilka tygodni wcześniej. Atmosfera w domu Świątków była napięta. Tomasz Świątek, były wioślarz i ojciec Igi, zawsze był postacią dominującą w jej życiu. Od wczesnych lat sterował jej karierą, planował treningi, wyznaczał cele. Choć od dawna nie był już formalnie jej trenerem, to jego zdanie wciąż miało ogromne znaczenie.

Iga coraz częściej jednak podejmowała decyzje samodzielnie. Pragnęła uniezależnić się, oddychać pełną piersią, żyć po swojemu. To nie podobało się Tomaszowi. Jego wizja świata była prosta: sukces rodzi się w dyscyplinie, w posłuszeństwie, w bezwzględnym podporządkowaniu się planowi.

Kiedy Iga postanowiła wziąć udział w kampanii społecznej na rzecz zdrowia psychicznego, jej ojciec wybuchł gniewem. – „Nie jesteś od tego! Jesteś od grania! Ludzie nie chcą słuchać o twoich lękach, chcą zwycięstw!” – krzyczał podczas jednej z ich kłótni.

Ale to był dopiero początek.

Podczas Miami Open Iga przegrała w drugiej rundzie z dużo niżej notowaną zawodniczką. Media szalały. Fani byli zaskoczeni. I wtedy Tomasz Świątek dał upust swoim emocjom. W wywiadzie udzielonym jednej z gazet powiedział: – „Nie wiem, co się z nią dzieje. Zaczęła słuchać doradców, psychologów, a nie mnie. To się musiało tak skończyć.”

Słowa te wywołały burzę. Ale prawdziwe piekło miało dopiero nadejść.

Tydzień po tej wypowiedzi doszło do spotkania Igi i jej ojca w domu rodzinnym w Raszynie. Napięcie było tak gęste, że można je było kroić nożem. Tomasz patrzył na córkę z mieszaniną gniewu i rozczarowania. Iga, choć wyraźnie zraniona, próbowała zachować spokój.

– „Tato, musisz przestać kontrolować moje życie. Jestem dorosła. To moje decyzje.”
– „Twoje decyzje? Twoje? A kto cię do wszystkiego doprowadził? Kto siedział na treningach, kto jeździł z tobą po turniejach, kto poświęcił swoje życie, byś ty miała szansę?!”

Iga spuściła wzrok. Wiedziała, że nie wygra tej rozmowy. Ale musiała powiedzieć, co czuła.

– „Doceniam to, co zrobiłeś. Ale nie jestem już dzieckiem. Musisz mi zaufać. Albo przynajmniej przestać mnie upokarzać.”

Wtedy wydarzyło się coś, co przeszło do historii.

Tomasz Świątek podniósł się z fotela, podszedł do córki i wypowiedział słowa, które na zawsze odcisnęły piętno w ich relacji:

– „Jesteś głupią i skandaliczną córką. Żałuję, że kiedykolwiek cię spłodziłem.”

Cisza, jaka zapanowała po tych słowach, była niemal ogłuszająca. Iga stała w bezruchu. Przez jej policzki popłynęły łzy. Opuściła dom bez słowa, zostawiając za sobą nie tylko ojca, ale i przeszłość.

Media szybko podchwyciły temat. Informatorzy, którzy znali kulisy spotkania, przekazali prasie, co się wydarzyło. Nagłówki krzyczały: „Ojciec Igi Świątek wyrzeka się córki!”, „Szokujące słowa Tomasza Świątka: ’Żałuję, że ją spłodziłem’”.

W opinii publicznej rozgorzała debata. Jedni bronili Tomasza, wskazując na jego poświęcenie i wkład w sukcesy córki. Inni nie mogli zrozumieć, jak ojciec mógł tak potraktować własne dziecko. Psycholodzy, eksperci od relacji rodzinnych, komentatorzy – wszyscy mieli coś do powiedzenia.

Tymczasem Iga zniknęła z radarów. Nie pojawiała się publicznie, nie udzielała wywiadów, nie publikowała niczego w mediach społecznościowych. Jej menadżerka wydała krótkie oświadczenie: „Iga Świątek prosi o uszanowanie prywatności. Skupi się teraz na regeneracji psychicznej i fizycznej.”

Mijały tygodnie. Świat tenisa drżał w niepewności. Czy Iga wróci? Czy to koniec kariery młodej mistrzyni?

W międzyczasie Tomasz Świątek zaczął tracić poparcie. Jego wypowiedź została uznana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii polskiego sportu. Dziennikarze próbowali uzyskać wyjaśnienia, ale on milczał. Dopiero po miesiącu zgodził się na wywiad w telewizji.

– „To były emocje. Powiedziałem coś, czego nie powinienem był powiedzieć. Ale to nie zmienia faktu, że Iga mnie zawiodła. Odrzuciła wszystko, co dla niej zbudowałem.”

Prowadzący program próbował zrozumieć, czy Tomasz naprawdę żałuje swoich słów.

– „Żałuję, że to powiedziałem. Ale nie żałuję, że czuję się zdradzony. Iga mnie zostawiła. Wybrała sławę ponad rodzinę.”

Słowa te tylko pogłębiły przepaść.

Iga w końcu pojawiła się na kortach podczas turnieju w Madrycie. Na konferencji prasowej zaskoczyła wszystkich spokojem.

– „Nie będę komentować słów mojego ojca. To sprawa prywatna. Skupiam się na tenisie i na swojej drodze. Jestem silna. I nikt nie odbierze mi mojej siły.”

Zagrała z pasją, jakiej nie widziano u niej od miesięcy. Doszła do finału i wygrała go, pokonując Arynę Sabalenkę w trzech setach. Jej powrót został okrzyknięty „cudem mentalnym”. Ale najważniejsze było to, co powiedziała podczas ceremonii wręczenia trofeum:

– „Ten tytuł dedykuję wszystkim, którzy wątpili, że można być sobą i nadal wygrywać. Dziękuję mojej drużynie. I dziękuję sobie – za to, że się nie poddałam.”

Publiczność zgotowała jej owację na stojąco.

Relacja Igi z ojcem nigdy już nie wróciła do wcześniejszej formy. Sporadyczne spotkania, wymuszone przez wydarzenia rodzinne, były chłodne. Ale Iga nie pozwoliła, by przeszłość zniszczyła jej przyszłość.

Wydała książkę autobiograficzną pt. „Poza Kortem”, w której opisała nie tylko swoją karierę, ale i trudne relacje rodzinne. Książka stała się bestsellerem. W jednym z rozdziałów napisała:

„Nie wybieramy sobie rodziny. Ale wybieramy, jak na nią reagujemy. Wybieram spokój. Wybieram życie.”

Słowa te odbiły się szerokim echem. Stały się mottem dla wielu młodych ludzi, którzy zmagali się z podobnymi problemami. Iga została ambasadorką kampanii na rzecz zdrowia psychicznego, wzięła udział w wielu projektach wspierających młodzież. Jej historia inspirowała.

Tomasz Świątek z czasem wycofał się z życia publicznego. Choć próbował odbudować swój wizerunek, cieniem kładły się na nim słowa wypowiedziane do córki. Zrozumiał, że pewnych rzeczy nie da się cofnąć.

A Iga? Szła dalej. Turniej za turniejem, tytuł za tytułem. Ale tym razem nie dla ojca, nie dla narodu, nie dla mediów.

Szokujące wieści: Hubert Hurkacz ogłasza nagłe zakończenie kariery tenisowej po śmierci swojej matki

To był zwyczajny, wiosenny poranek, kiedy świat sportu zamarł na chwilę. Wiadomość, która obiegła media z prędkością błyskawicy, była niczym cios prosto w serca fanów tenisa: Hubert Hurkacz, czołowy polski tenisista, ogłosił nagłe zakończenie kariery sportowej. Powód był tragiczny i głęboko osobisty – śmierć jego ukochanej matki, Zofii Hurkacz.

Rodzinne fundamenty kariery

Zofia była nie tylko matką Huberta, ale też jego pierwszą trenerką, mentorką i największym wsparciem. To ona jako pierwsza zauważyła jego talent, to ona zapisała go na pierwsze zajęcia tenisowe we Wrocławiu, kiedy miał zaledwie pięć lat. Choć sama była lekkoatletką, szybko dostrzegła w synu potencjał do czegoś większego – do sportu, który wymagał nie tylko siły fizycznej, ale i psychicznej odporności.

Zawsze obecna na trybunach, z cichym uśmiechem, bez medialnego rozgłosu, Zofia była tą, która podnosiła go po każdej porażce i cieszyła się każdym triumfem. Gdy w 2021 roku Hubert wygrał Miami Open, to właśnie do niej pobiegł po meczu, przytulając ją mocno na oczach tysięcy kibiców.

Niespodziewana tragedia

Zofia Hurkacz zmarła nagle, bez zapowiedzi. Według źródeł zbliżonych do rodziny, przyczyną zgonu był rozległy zawał serca. Stało się to zaledwie kilka dni po tym, jak Hubert wrócił z turnieju w Indian Wells, gdzie odpadł w ćwierćfinale po zaciętym boju z Daniilem Miedwiediewem.

Hubert przebywał wtedy we Wrocławiu, odpoczywał po turnieju i spędzał czas z rodziną. W rozmowie z bliskimi miał powiedzieć, że „nie ma nic ważniejszego niż chwile z najbliższymi”. Jeszcze dzień przed tragedią zamieścił na Instagramie wspólne zdjęcie z matką, podpisując je prostym „Dziękuję, że jesteś”.

Następnego ranka, gdy próbował do niej zadzwonić i nie otrzymał odpowiedzi, pojechał do jej domu. To, co tam zastał, na zawsze zmieniło jego życie.

Oficjalne oświadczenie

Dwa dni później, w pełni żałoby, Hurkacz opublikował na swoich profilach społecznościowych poruszające oświadczenie:

„Z głębokim smutkiem informuję, że moja mama, Zofia, odeszła od nas nagle. Była moją największą inspiracją, najlepszą przyjaciółką i najważniejszym człowiekiem w moim życiu. To dzięki niej grałem, walczyłem, wygrywałem i przegrywałem. Bez niej nie byłoby mnie na korcie. Dziś, z sercem pełnym bólu, podjąłem decyzję o zakończeniu kariery sportowej. Potrzebuję czasu na żałobę, refleksję i powrót do korzeni. Dziękuję wszystkim kibicom za wsparcie przez te wszystkie lata.”

Świat sportu nie krył szoku. Komentarze pełne współczucia zalały jego profile. Wśród nich wypowiadali się czołowi tenisiści – Novak Djoković, Rafael Nadal, a także polscy sportowcy jak Iga Świątek czy Robert Lewandowski.

Reakcje środowiska tenisowego

Djoković napisał: „Hubert to nie tylko wielki zawodnik, ale przede wszystkim dobry człowiek. Jestem wstrząśnięty tą wiadomością. Życzę mu spokoju i siły.”

Iga Świątek, z którą często dzielił wspólne mecze mikstowe w reprezentacji, opublikowała wspólne zdjęcie z turnieju olimpijskiego, dodając: „Hubert, jesteśmy z Tobą. Twoja mama była cudowną osobą.”

W ATP rozważano nawet organizację minuty ciszy przed kolejnymi meczami turnieju w Monte Carlo. Polskie Stowarzyszenie Tenisowe ogłosiło specjalny fundusz imienia Zofii Hurkacz, który miałby wspierać młodych sportowców z rodzin o niskich dochodach.

Powrót do rodzinnych stron

Po śmierci matki, Hubert wycofał się całkowicie z życia publicznego. Zrezygnował z występów medialnych, odwołał zaplanowane wcześniej turnieje i opuścił rozgrywki reprezentacyjne. Spędzał czas w domu rodzinnym, w otoczeniu przyjaciół i bliskich, wspominając dzieciństwo i wspólne chwile z matką.

Według informacji „Przeglądu Sportowego”, tenisista codziennie odwiedzał jej grób i rozważał całkowite wycofanie się z życia sportowego. Choć jego menedżerowie próbowali go przekonać do powrotu, Hurkacz miał odpowiedzieć krótko: „To już nie ma sensu. Bez niej to nie to samo.”

Nieukończona historia

Hubert miał zaledwie 28 lat. Był w szczytowej formie, plasując się w pierwszej dziesiątce rankingu ATP. Wielu ekspertów wróżyło mu przynajmniej jeden tytuł wielkoszlemowy – zwłaszcza po fenomenalnym sezonie 2023, gdy dotarł do półfinału Wimbledonu i zdobył srebrny medal olimpijski.

Jego styl gry, oparty na potężnym serwisie, precyzyjnym forehandzie i chłodnej głowie, zyskał mu miano „polskiego eleganta kortu”. Był uwielbiany nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie za swoją skromność, kulturę i sportowe podejście.

Dlatego wieść o jego odejściu z kortu była dla fanów niczym niedokończona symfonia – piękna, ale urwana w najgłośniejszym momencie.

Z pamięcią w sercu

W rozmowie z „Gazetą Wyborczą”, bliski przyjaciel Huberta, Marek – dawny kolega z kortu – powiedział:

– „Zosia była jego kompasem. Dzwonił do niej po każdym meczu. To była więź, jakiej nie da się zastąpić. On nie przestał być tenisistą. On po prostu stracił swój dom.”

Pojawiły się również głosy, że Hubert może wrócić do sportu, ale w zupełnie innej roli – trenera, mentora młodych zawodników albo nawet komentatora sportowego. Jednak na razie on sam nie wypowiada się publicznie.

Ślady na korcie i w sercach

Kort centralny we Wrocławiu, gdzie Hubert stawiał pierwsze kroki, został symbolicznie nazwany imieniem Zofii Hurkacz. W dniu jej pogrzebu, setki kibiców zebrały się tam, by zapalić znicze i zostawić białe róże – jej ulubione kwiaty.

Na jednym z transparentów widniał napis: „Dzięki Tobie mamy mistrza. Odpoczywaj w pokoju.”

W księdze kondolencyjnej pojawiło się tysiące wpisów. Jeden z nich, podpisany „Kibic z Gdańska”, brzmiał:

„Hubercie, twój ból to nasz ból. Dziękujemy za wszystko, co dałeś Polsce. Niech Twoja mama czuwa nad Tobą, gdziekolwiek teraz jesteś.”

Czy to naprawdę koniec?

Choć oficjalnie ogłosił zakończenie kariery, wiele osób nie traci nadziei, że Hurkacz powróci na kort. Sport zna wiele historii powrotów po osobistych tragediach. Ale być może Hubert potrzebuje nie kilku tygodni czy miesięcy, lecz lat, by odnaleźć nowy sens w tym, co kiedyś było jego pasją.

Jedno jest pewne: jego historia już zapisała się złotymi zgłoskami w dziejach polskiego sportu. A jego decyzja, choć bolesna dla fanów, jest świadectwem ogromnej miłości syna do matki – tej, która wszystko