„Jesteś głupią i skandaliczną córką. Żałuję, że kiedykolwiek cię spłodziłem” – powiedział Tomasz Świątek do Igi Świątek.

W świecie sportu nie brakuje dramatów, napięć i chwil wzruszenia. Jednak nikt nie spodziewał się, że największy dramat rozegra się nie na korcie, lecz w domu jednej z największych gwiazd tenisa – Igi Świątek.

Iga Świątek – mistrzyni, ikona, dumna reprezentantka Polski. Dziewczyna, która wdarła się do światowej czołówki z siłą huraganu i przez lata nie pozwalała nikomu odebrać sobie tytułu numeru jeden. Za każdym razem, gdy stawała na korcie, emanowała profesjonalizmem, determinacją i spokojem. Ale za fasadą pewności siebie kryło się coś więcej. Coś, o czym nikt nie wiedział… aż do dziś.

Wszystko zaczęło się kilka tygodni wcześniej. Atmosfera w domu Świątków była napięta. Tomasz Świątek, były wioślarz i ojciec Igi, zawsze był postacią dominującą w jej życiu. Od wczesnych lat sterował jej karierą, planował treningi, wyznaczał cele. Choć od dawna nie był już formalnie jej trenerem, to jego zdanie wciąż miało ogromne znaczenie.

Iga coraz częściej jednak podejmowała decyzje samodzielnie. Pragnęła uniezależnić się, oddychać pełną piersią, żyć po swojemu. To nie podobało się Tomaszowi. Jego wizja świata była prosta: sukces rodzi się w dyscyplinie, w posłuszeństwie, w bezwzględnym podporządkowaniu się planowi.

Kiedy Iga postanowiła wziąć udział w kampanii społecznej na rzecz zdrowia psychicznego, jej ojciec wybuchł gniewem. – „Nie jesteś od tego! Jesteś od grania! Ludzie nie chcą słuchać o twoich lękach, chcą zwycięstw!” – krzyczał podczas jednej z ich kłótni.

Ale to był dopiero początek.

Podczas Miami Open Iga przegrała w drugiej rundzie z dużo niżej notowaną zawodniczką. Media szalały. Fani byli zaskoczeni. I wtedy Tomasz Świątek dał upust swoim emocjom. W wywiadzie udzielonym jednej z gazet powiedział: – „Nie wiem, co się z nią dzieje. Zaczęła słuchać doradców, psychologów, a nie mnie. To się musiało tak skończyć.”

Słowa te wywołały burzę. Ale prawdziwe piekło miało dopiero nadejść.

Tydzień po tej wypowiedzi doszło do spotkania Igi i jej ojca w domu rodzinnym w Raszynie. Napięcie było tak gęste, że można je było kroić nożem. Tomasz patrzył na córkę z mieszaniną gniewu i rozczarowania. Iga, choć wyraźnie zraniona, próbowała zachować spokój.

– „Tato, musisz przestać kontrolować moje życie. Jestem dorosła. To moje decyzje.”
– „Twoje decyzje? Twoje? A kto cię do wszystkiego doprowadził? Kto siedział na treningach, kto jeździł z tobą po turniejach, kto poświęcił swoje życie, byś ty miała szansę?!”

Iga spuściła wzrok. Wiedziała, że nie wygra tej rozmowy. Ale musiała powiedzieć, co czuła.

– „Doceniam to, co zrobiłeś. Ale nie jestem już dzieckiem. Musisz mi zaufać. Albo przynajmniej przestać mnie upokarzać.”

Wtedy wydarzyło się coś, co przeszło do historii.

Tomasz Świątek podniósł się z fotela, podszedł do córki i wypowiedział słowa, które na zawsze odcisnęły piętno w ich relacji:

– „Jesteś głupią i skandaliczną córką. Żałuję, że kiedykolwiek cię spłodziłem.”

Cisza, jaka zapanowała po tych słowach, była niemal ogłuszająca. Iga stała w bezruchu. Przez jej policzki popłynęły łzy. Opuściła dom bez słowa, zostawiając za sobą nie tylko ojca, ale i przeszłość.

Media szybko podchwyciły temat. Informatorzy, którzy znali kulisy spotkania, przekazali prasie, co się wydarzyło. Nagłówki krzyczały: „Ojciec Igi Świątek wyrzeka się córki!”, „Szokujące słowa Tomasza Świątka: ’Żałuję, że ją spłodziłem’”.

W opinii publicznej rozgorzała debata. Jedni bronili Tomasza, wskazując na jego poświęcenie i wkład w sukcesy córki. Inni nie mogli zrozumieć, jak ojciec mógł tak potraktować własne dziecko. Psycholodzy, eksperci od relacji rodzinnych, komentatorzy – wszyscy mieli coś do powiedzenia.

Tymczasem Iga zniknęła z radarów. Nie pojawiała się publicznie, nie udzielała wywiadów, nie publikowała niczego w mediach społecznościowych. Jej menadżerka wydała krótkie oświadczenie: „Iga Świątek prosi o uszanowanie prywatności. Skupi się teraz na regeneracji psychicznej i fizycznej.”

Mijały tygodnie. Świat tenisa drżał w niepewności. Czy Iga wróci? Czy to koniec kariery młodej mistrzyni?

W międzyczasie Tomasz Świątek zaczął tracić poparcie. Jego wypowiedź została uznana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii polskiego sportu. Dziennikarze próbowali uzyskać wyjaśnienia, ale on milczał. Dopiero po miesiącu zgodził się na wywiad w telewizji.

– „To były emocje. Powiedziałem coś, czego nie powinienem był powiedzieć. Ale to nie zmienia faktu, że Iga mnie zawiodła. Odrzuciła wszystko, co dla niej zbudowałem.”

Prowadzący program próbował zrozumieć, czy Tomasz naprawdę żałuje swoich słów.

– „Żałuję, że to powiedziałem. Ale nie żałuję, że czuję się zdradzony. Iga mnie zostawiła. Wybrała sławę ponad rodzinę.”

Słowa te tylko pogłębiły przepaść.

Iga w końcu pojawiła się na kortach podczas turnieju w Madrycie. Na konferencji prasowej zaskoczyła wszystkich spokojem.

– „Nie będę komentować słów mojego ojca. To sprawa prywatna. Skupiam się na tenisie i na swojej drodze. Jestem silna. I nikt nie odbierze mi mojej siły.”

Zagrała z pasją, jakiej nie widziano u niej od miesięcy. Doszła do finału i wygrała go, pokonując Arynę Sabalenkę w trzech setach. Jej powrót został okrzyknięty „cudem mentalnym”. Ale najważniejsze było to, co powiedziała podczas ceremonii wręczenia trofeum:

– „Ten tytuł dedykuję wszystkim, którzy wątpili, że można być sobą i nadal wygrywać. Dziękuję mojej drużynie. I dziękuję sobie – za to, że się nie poddałam.”

Publiczność zgotowała jej owację na stojąco.

Relacja Igi z ojcem nigdy już nie wróciła do wcześniejszej formy. Sporadyczne spotkania, wymuszone przez wydarzenia rodzinne, były chłodne. Ale Iga nie pozwoliła, by przeszłość zniszczyła jej przyszłość.

Wydała książkę autobiograficzną pt. „Poza Kortem”, w której opisała nie tylko swoją karierę, ale i trudne relacje rodzinne. Książka stała się bestsellerem. W jednym z rozdziałów napisała:

„Nie wybieramy sobie rodziny. Ale wybieramy, jak na nią reagujemy. Wybieram spokój. Wybieram życie.”

Słowa te odbiły się szerokim echem. Stały się mottem dla wielu młodych ludzi, którzy zmagali się z podobnymi problemami. Iga została ambasadorką kampanii na rzecz zdrowia psychicznego, wzięła udział w wielu projektach wspierających młodzież. Jej historia inspirowała.

Tomasz Świątek z czasem wycofał się z życia publicznego. Choć próbował odbudować swój wizerunek, cieniem kładły się na nim słowa wypowiedziane do córki. Zrozumiał, że pewnych rzeczy nie da się cofnąć.

A Iga? Szła dalej. Turniej za turniejem, tytuł za tytułem. Ale tym razem nie dla ojca, nie dla narodu, nie dla mediów.