Wczesnym rankiem, w słoneczny, ale chłodny dzień w Warszawie, Polska obudziła się na wiadomość, która wstrząsnęła całym krajem. Media społecznościowe, portale informacyjne i stacje telewizyjne niemal jednocześnie podały informację: Tomasz Świątek, ojciec najlepszej polskiej tenisistki Igi Świątek, zmarł nagle w swoim domu w Raszynie.
Choć pierwsze doniesienia były lakoniczne i nie zawierały szczegółów, wieść o śmierci Tomasza Świątka błyskawicznie rozniosła się po kraju i świecie. Miliony fanów sportu, a zwłaszcza miłośnicy tenisa, zamarli w niedowierzaniu. Nikt nie spodziewał się takiej wiadomości — przecież jeszcze tydzień wcześniej widziano go na trybunach turnieju w Rzymie, gdzie z dumą obserwował kolejne zwycięstwo swojej córki.
Dzień, który zmienił wszystko
Informację potwierdziła jako pierwsza agencja prasowa PAP, a chwilę później pojawił się oficjalny komunikat rzecznika rodziny Świątek:
„Z głębokim smutkiem informujemy, że w dniu dzisiejszym, 24 maja, w godzinach porannych, zmarł Tomasz Świątek — ojciec i mentor Igi Świątek. Prosimy o uszanowanie prywatności rodziny w tym trudnym czasie.”
Nie podano przyczyny śmierci, co tylko zwiększyło falę spekulacji. Czy była to nagła choroba? Wypadek? A może coś innego? Media rozpoczęły poszukiwania odpowiedzi, ale rodzina konsekwentnie milczała.
Kim był Tomasz Świątek?
Choć przez lata pozostawał w cieniu swojej córki, Tomasz Świątek był postacią dobrze znaną w środowisku sportowym. Urodzony w 1964 roku, sam był wybitnym sportowcem — reprezentował Polskę w wioślarstwie na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku. Dyscyplina, poświęcenie i etyka pracy, które wyniósł ze swojej kariery, przeniósł później na wychowanie swojej córki.
To on zapisał Igę na pierwsze zajęcia tenisowe, to on woził ją na treningi, finansował pierwsze rakiety, szukał sponsorów, gdy jeszcze nikt nie znał jej nazwiska. Choć relacja ojca i córki bywała według doniesień trudna, nie da się zaprzeczyć, że Tomasz odegrał kluczową rolę w kształtowaniu kariery Igi.
„To był człowiek z wizją” — mówił w jednym z wywiadów jej pierwszy trener, Piotr Sierzputowski. „Tomasz był wymagający, ale niesamowicie oddany. Wierzył w Igę, zanim jeszcze ona sama uwierzyła w siebie.”
Iga Świątek przerywa milczenie
Przez pierwsze godziny po ogłoszeniu wiadomości o śmierci ojca, Iga Świątek nie komentowała sprawy. Jej profil na Instagramie, zwykle aktywny, zamilkł. Dopiero wieczorem pojawił się poruszający wpis:
„Nie potrafię jeszcze ubrać w słowa tego, co czuję. Mój tata był moim pierwszym trenerem, najwierniejszym kibicem, osobą, dzięki której jestem dziś tu, gdzie jestem. Dziękuję Ci, Tato. Kocham Cię. Zawsze będziesz przy mnie.”
Do wpisu dołączone było czarno-białe zdjęcie — kilkuletnia Iga trzymająca rakietę, a obok niej uśmiechnięty Tomasz, trzymający ją za ramię.
W ciągu godziny post zebrał ponad milion polubień i dziesiątki tysięcy komentarzy. Fani, przyjaciele, dziennikarze, a także znani sportowcy składali wyrazy współczucia. Rafael Nadal, Aryna Sabalenka, Coco Gauff, Novak Djoković — wszyscy wyrazili wsparcie i żal.
Cała Polska w żałobie
Wieczorem, w wielu miastach Polski, odbyły się spontaniczne spotkania fanów tenisa. W Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Gdańsku ludzie zapalali znicze przed lokalnymi kortami tenisowymi. W Raszynie, pod domem Świątków, pojawiły się kwiaty, listy, pluszaki.
Media relacjonowały te sceny na żywo — jakby cała Polska zjednoczyła się w bólu po stracie człowieka, który przez lata pozostawał w cieniu, ale który teraz stanął w centrum narodowej uwagi.
„Tomasz Świątek nie był tylko ojcem tenisistki. Był ojcem sukcesu, symbolem poświęcenia” — mówił jeden z komentatorów TVP Sport.
W Sejmie uczczono jego pamięć minutą ciszy. Minister Sportu, przedstawiciele Polskiego Związku Tenisowego i Komitetu Olimpijskiego wystosowali wspólne oświadczenie, w którym nazwali go „architektem polskiego sukcesu w światowym tenisie”.
Pogrzeb i cisza
Kilka dni później odbył się pogrzeb Tomasza Świątka na cmentarzu w Raszynie. Uroczystość była zamknięta dla mediów — wzięli w niej udział tylko członkowie rodziny i najbliżsi przyjaciele. Iga Świątek nie przemówiła — przez całą ceremonię trzymała rękę swojej starszej siostry Agaty, byłej zawodniczki tenisa stołowego, która wspierała ją nie tylko na pogrzebie, ale i przez całą karierę.
Wśród uczestników dostrzeżono także byłych olimpijczyków, trenerów, a także przedstawicieli władz. Księga kondolencyjna zapełniła się błyskawicznie.
Cisza na kortach
Po śmierci ojca Iga Świątek wycofała się z turnieju French Open, który miał rozpocząć się zaledwie tydzień później. Oficjalnie ogłosiła, że potrzebuje czasu na żałobę i nie będzie grać do odwołania.
„Nie jestem gotowa wracać na kort. Mój umysł i serce są gdzie indziej” — napisała w krótkim komunikacie. Jej decyzję przyjęto ze zrozumieniem. Organizatorzy turnieju w Paryżu przesłali jej list z wyrazami wsparcia.
Dziennikarze sportowi, zazwyczaj bezwzględni w ocenach, tym razem jednogłośnie podkreślali: czasem są rzeczy ważniejsze niż sport.
Nowy rozdział?
Niektórzy zastanawiali się, czy ta tragedia nie oznacza dla Igi końca kariery. W końcu przez lata była emocjonalnie związana z ojcem, który był jej przewodnikiem i oparciem. Ale ci, którzy znają Igę bliżej, twierdzą, że Tomasz nauczył ją siły — siły, która pozwoli jej przetrwać nawet największe życiowe burze.
W wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” jej psycholog sportowa, Daria Abramowicz, powiedziała:
„To będzie dla Igi najtrudniejszy test. Ale jeśli ktoś potrafi przejść przez taką stratę i wrócić silniejszy, to właśnie ona. Tomasz Świątek wychował wojowniczkę.”
Pamięć, która nie zgaśnie
W tygodniach po śmierci Tomasza, w wielu akademiach tenisowych w Polsce rozpoczęto kampanię edukacyjną pod hasłem „Wychowujemy marzenia”, inspirowaną jego życiem. W mediach pojawił się pomysł, by nazwać jeden z kortów narodowych jego imieniem.
Telewizja Polska przygotowała dokument o jego życiu, zatytułowany „Tata Mistrzyni”, który miał premierę miesiąc po jego śmierci i przyciągnął miliony widzów.
Iga Świątek powróciła na kort dopiero trzy miesiące później, na turniej w Toronto. W pierwszym meczu wystąpiła z czarną opaską na ramieniu. Po zwycięstwie uniosła rakietę do nieba, a jej łzy mówiły więcej niż tysiące słów.
Śmierć Tomasza Świątka była tragedią nie tylko dla jego najbliższych, ale i dla całego kraju. Polska straciła człowieka, którego nazwisko nie zawsze było na pierwszych stronach gazet, ale który odegrał fundamentalną rolę w jednej z najpiękniejszych historii sportowych XXI wieku.
Dziś, gdy Iga Świątek wychodzi na kort, nie jest już tylko tenisistką. Jest dziedziczką marzeń ojca, symbolem siły, miłości i pamięci. I choć Tomasza już nie ma, jego obecność wciąż czuć na każdym serwisie, każdej wymianie, każdej wygranej piłce.
Bo ojcowie tacy jak on nigdy naprawdę nie odchodzą.
Leave a Reply